سیّد مرتضى⁽  علم الهدى، ابوالقاسم على بن حسین موسوى، معروف به سیّد مرتضى (۳۵۵ ـ ۴۳۶)، داراى تألیفات بسیار در زمینه  هاى علمى مختلف.⁾ ـ رحمه  اللّه  ـ مقام زعامت و ریاست فاطمیین رابه عهده داشته، و شخصیّت او به حدّى بوده که گاهى به خانه  ى او پناهنده مى  شدند. و در میان علماى خاصّه⁽ شعیه  ى امامیّه.⁾ بیش از شیخ مفید⁽ابوعبداللّه   محمّد بن محمّد نعمان حارثى بغدادى، معروف به شیخ مفید (۳۳۸ ـ ۴۱۳)، داراى تألیفات بسیار در رشته  هاى مختلف علمى.⁾ و خواجه نصیر طوسى⁽خواجه نصیرالدین محمّد بن محمّد جهرودى طوسى (۵۹۷ ـ ۶۷۳)، صاحب تألیفات متعدّد در زمینه  هاى مختلف علمى.⁾ ـ رحمهمااللّه ـ تقیّه مى  کرد این سه شخصیّت (سیّد مرتضى، شیخ مفید و خواجه نصیر طوسى رحمهم  اللّه ـ) خیلى بزرگوار بوده  اند و تقریبا به مذهب حیات دادند؛ بلکه شالوده و اساس و پایه ى مذهب تشیّع را این ها ریخته اند. جَزاهُمُ اللّه خَیْرا.خداوند به همه جزاى خیر دهد!

وقتى در مجلس خواجه نصیر طوسى ـ رحمه اللّه   ـ، سخن از سیّد مرتضى ـ رحمه اللّه   ـ مى آمد، مى  فرمود: « صَلَواتُ اللّه   عَلَیْهِ .»درودهاى خداوند بر او باد! ـ الانتصار، ص ۳۰؛ رسائل المرتضى، ج ۱، ص ۹٫

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد