نفوس عالیه و مستعلیه: نفوسی هستند که مقصود اصلی و غرض نهایی آن‌ها، مصروف لذّات عقلی و کمال معنویِ اَبدی است و همّت‌شان صرف مُلک باقیِ علم و معرفت الهی و حقایق مجرّده‌ی عالم قدس و جهان جاودانی است. و هر گاه این لذّات، با لذّات حسّی فانی و وَهمیِ باطل الذّات معارض شود، به کلّی از لذّات وَهمی و حسّیِ ناقابل صرف نظر کنند و در مقام لذّات عقلانی آن‌ها را چیزی نشمرند و اصلاً مجذوب آن امورِ ثابتِ فناپذیر و سریع الزّوال نشوند. بلکه در دریای پرگوهر لذّات عقلی، مستغرق علم و معرفت شده، مجذوب حق و حقیقت گردند و مشتاق تکمیل و تهذیب نفس و سرگرم راز و نیاز با معشوق حقیقی و محبوب ازلی باشند…

خوشا بر آن نفوس قدسی و آن جواهر عالیِ عالم آفرینش که نظرشان:

هر نقش جز یاد خدا نقشی است باطل                      جز فیض دیدارش ندارد عمر حاصل

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۷۴