- ثقلین - http://thaqalain.ir -
[نفس ناطقهی انسان] جوهری است که در ذات خویش از مادّه بینیاز و در فعل، تا در عالم ماده است، نیازمند به جسم مادّی است. و چون از عالم مادّه به جهان دیگر سفر کرده و این کالبد تن را رها کند، به این مادهی عنصری محتاج نیست. و از هنگام مرگ تا روز قیامت در عالم بزرخ (نشئهی مثال) با بدن نورانی و جسم مثالی مجرّد از مادهی کثیف دنیوی، زیست خواهد کرد تا در قیامت باز با بدن شخصیِ خود به مناسبت اخلاق و اعمال خویش محشور گردد…
و قلب، مقام ادراک غیب و معرفت الهی است و اگر از عالم مادّه بود و متناهی و محدود، هرگز معرفت و رؤیت قلبی حق متعال که فوق تجرّد و نامتناهی است، بر او ممکن نبود.
منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۸۲
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%d9%86%d9%81%d8%b3-%d9%86%d8%a7%d8%b7%d9%82%d9%87-%d9%88-%d9%82%d9%84%d8%a8/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.