حرم مطهر حضرت امام رضا ـ علیه السّلام ـ نعمت بزرگ و گرانقدرى است که در اختیار ایرانى هاست، عظمتش را خدا مى داند، به حدّى که امام جواد ـ علیه السّلام ـ مى فرماید:

« زِیارَهُ أَبى أَفْضَلُ مِنْ زِیارَهِ الْحُسَیْنِ ـ علیه السّلام ـ؛ لأَِنَّ الْحُسَیْنَ ـ علیه  السّلام ـ یَزُورُهُ الْعامَّهُ وَ الْخاصَّهُ، وَ أَبى لایَزُورُهُ إِلاَّ الْخاصَّهُ. » زیارت پدرم [امام رضا ـ علیه  السّلام ـ] از زیارت امام حسین ـ علیه السّلام ـ افضل است، زیرا امام حسین ـ علیه السّلام ـ را عامّه و خاصّه زیارت مى کنند، ولى پدرم را جز خاصّه [شیعیان دوازده امامى] زیارت نمى کنند.  نقل به معنا از روایت. ر.ک: کافى، ج ۴، ص ۵۸۴؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۸۲؛ تهذیب، ج ۶، ص ۸۴؛ وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۵۶۲؛ بحار الانوار، ج ۹۹، ص ۳۸؛ عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۲۶۱؛ کامل الزیارات، ص۳۰۶٫ لذا کرامات از ضریح آن حضرت بیشتر از ضریح امام حسین ـ علیه السّلام ـ ظاهر مى شود. بنابراین، ایرانى ها باید نعمت حرم حضرت امام رضا ـ علیه السّلام ـ را که زیارت آن برایشان فراهم است، مغتنم بشمارند.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد