مگر ما انسان ها مى گذاریم، همه از نعمت هاى خدادادى یا ساخته ى بشر استفاده کنند و راحت زندگى کنیم؟! نعمت هاى خدا را براى خود نقمت مى کنیم؟!

مسلمان ها از جهتى که مسلمان هستند چنین نمى کنند، بلکه از جهت حیوانیت، یا بشریّت مى  کنند (نه از جهت انسانیّت و مسلمان بودنشان) و هر کدام گناه را به گردن دیگرى مى اندازند؟! مگر همین بشر نیست که در روستاهاى محروم با نان خشک تغذیه مى کند؟! انسانى که نان خشکى او را سیر مى کند، و یا با سبزى و ماست و پنیر مى  تواند زندگى کند، این همه حرص و طمع به دنیا و مال دنیا براى چه؟! چه کسى براى همیشه شاه بوده است؟ خداوند این کارها را مى کند تا بشر بداند که از ناحیه  ى خودش نیست و امور به دست دیگرى است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد