همه مراجع (به جز تبریزى، سیستانى و وحید): آنچه که باعث افطار روزه مىشود، خوف ضررى است که منشأ عقلایى داشته باشد و میزان در مقدار آن، عرف عقلا است ؛ به گونهاى که اثر مترتب بر روزه را ضرر بدانند.[۱]

آیات عظام تبریزى، سیستانى و وحید: آنچه که باعث افطار روزه مىشود، خوف ضررى است که منشأ عقلایى داشته باشد و مقدار ضرر، باید قابل توجه باشد.[۲]

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – توضیحالمسائل مراجع، م ۱۷۴۳، ۱۷۴۴٫

[۲] – تبریزى، سیستانى، وحید، منهاج الصالحین، شرایط صحه الصوم، م ۱۰۲۹٫