… عید، عبارت از وقتی است که خداوند ملک الملوک تعالی آن را موسمی قرار داده برای اذن عام و دعوت عمومی که شامل نیکوکار و بدکار می‌شود برای حضور در بین دو دست [جمال و جلال] او و عرض خاکساری نزد وی، و اظهار آداب بندگی، و اهداء جوائز و هدیّه، و پوشیدن خلعت و امان، و گرفتن سکّه‌های پادشاه و سلطان.

پس سزاوار است برای کسی که این مطلب را دانست که: برای حاضر شدن در این محضر بزرگ و شریف آماده شود و هر آنچه را که امکان دارد آماده کردنش برای چنین مجلس عالی‌ای تهیّه نماید؛ و خود را به آنچه در نزد اهل این مجلس پاکیزه مرسوم است، زینت بخشد! زیرا برای هر مجلسی لباس خاصّ و زینت مناسبی است.

و لباس اینان، لباس تقوی و پرهیزگاری و تاج آنان، تاج کرامت و وقار است.

و پوشش اهل این مجلس –از جهتی- اخلاق حسنه و تاجشان، معارف ربّانیّه می‌باشد.

و تطهیر آنان، پاکیزه نمودن دل از مشغول شدن به غیر خداوند است.

و عطرشان، ذکر خداوند و صلوات بر رسول الله و خاندان پاک اوست (ص).

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۸۰