«رمضان» در لغت از ماده «رمض»، به معناى شدّت گرما و تابش آفتاب بر سنگ و شن است. با توجه به این که ماه رمضان، ماه تحّمل شداید و عطش و گرسنگى است، به این عنوان، نام گرفته است.

این ماه، نهمین ماه سال در تقویم هجرى قمرى و یگانه ماهى است که نامش در قرآن آمده و یکى از نامهاى خداوند است. از اینرو در روایات، تصریح شده که کلمه «ماه» به «رمضان» اضافه گردد و به هیچ وجه، به تنهایى یاد نشود. ماه رمضان بر همه ماهها برترى دارد ؛ زیرا تمامى کتابهاى مهم آسمانى (مانند تورات، انجیل، زبور، صحف و قرآن) در این ماه نازل شده است. شب قدر و شهادت حضرت على (علیهالسلام) در این ماه قرار گرفته و شاید به جهت همین ویژگىها است که این ماه براى روزه گرفتن، انتخاب شده است.[۱]

 

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۶۳۴ ؛ لسان العرب ؛ مجمع البحرین ؛ فرهنگ اصطلاحات فارسى ؛ منلایحضره الفقیه، ج۲، باب النوادر، ص ۱۶۹٫