از درس‌های مهمّی که از وی آموختم، مطالعه‌ی مستمر و طولانی بود. نیمه شب‌ها با این‌که در همان اتاق کوچک می‌خوابیدم، بعضی وقت‌ها که از خواب برمی‌خواستم، می‌دیدم داور بعد از اقامه‌ی نماز نیمه شب، تا نزدیکی‌های سحر مشغول مطالعه و  تلاوت قرآن است. گاهی اعتراض می‌کردم که دست از مطالعه برداشته، ساعاتی بخوابند یا لااقل چراغ را روشن کنند و به نور شمع اکتفا ننمایند. اما او با خوشرویی و صمیمیّت می‌گفت: «وقت استراحت شماست و من نباید از برق استفاده کنم.» و تا طلوع خورشید به مطالعات خود ادامه می‌داد.

منبع: کتاب «رسم خوبان ۲۷- آگاهی و دانش»؛ شهید داور یُسری، ص ۶۶٫ / این سبز سرخ، صص  ۳۱-۳۰٫