- ثقلین - http://thaqalain.ir -
بنده وقتی همهی مالکیّت و صاحب اختیاری را برای خداوند دید، برای خودش و دیگران مالکیّتی نمیبیند.
و هنگامی که دید خداوند، پروردگار و ربّ مطلق است یعنی در تربیت و رساندن به کمال، برای احدی –در هیچ امری- تأثیری ندید، در این صورت، همهی تدبیر را برای خداوند میبیند و اینکه غیر او به سود و زیان و به مرگ و زندگی و رستاخیزشان قادر نیستند.
و آنگاه که دید خدایی جز الله نیست و کسی به چیزی از وجوه معبودیّت سزاوار نیست، به بندگی و فرمانبرداری در تمام کارها و حالاتش پرداخته و برای کار دیگر، جایی نمیگذارد.
منبع: کتاب به سوی دوست، ص ۲۷
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%d9%85%d8%b4%d8%a7%d9%87%d8%af%d8%a7%d8%aa-%d8%aa%d9%88%d8%ad%db%8c%d8%af%db%8c/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.