شیخ مفید با سند خود از عبدالله بن عامر نقل می‌کند:
چون خبر شهادت امام حسین (ع) به مدینه رسید، اسماء دختر عقیل بن ابی‌طالب با گروهی از زنان خانواده بیرون آمد تا آن‌که به قبر رسول خدا (ص) رسید و به آن پناهنده شد. ناله‌ای از دل برآورد، آن‌گاه رو به مهاجران و انصار کرد و چنین گفت:
روز قیامت که سخن راست را می‌پذیرند، چه خواهید گفت اگر پیامبر به شما بگوید عترتم را یاری نکردید یا غایب بودید و حق نزد ولیّ امر فراهم شده بود، او را تسلیم دست ستمگران کردید، پس امروز نزد خدا از سوی او هیچ شفاعتی ندارید…
هیچ روزی را چون آن روز ندیده‌ام که مرد و زن گریان باشند.
قال المفید:
قَالَ: أَخْبَرَنِی أَبُو عُبَیْدِ اللَّهِ مُحَمَّدُ بْنُ عِمْرَانَ الْمَرْزُبَانِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنِی أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عُلَیْلٍ الْعَنَزِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ الْکَرِیمِ بْنُ مُحَمَّدٍ قَالَ: حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ سَلَمَهَ، عَنْ أَبِی أَسْلَمَ مُحَمَّدِ بْنِ فَخَّارٍ، عَنْ أَبِی هَیَّاجٍ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَامِرٍ قَالَ: لَمَّا أُتِیَ نَعْیُ الْحُسَیْنِ (ع) إِلَى الْمَدِینَهِ خَرَجَتْ أَسْمَاءُ بِنْتُ عَقِیلِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (رَضِیَ اللَّهُ عَنْهَا) فِی جَمَاعَهٍ مِنْ نِسَائِهَا حَتَّى انْتَهَتْ إِلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) فَلَاذَتْ بِهِ، وَ شَهَقَتْ عِنْدَهُ، ثُمَّ الْتَفَتَتْ إِلَى الْمُهَاجِرِینَ وَ الْأَنْصَارِ وَ هِیَ تَقُولُ:
مَا ذَا تَقُولُونَ إِنْ قَالَ النَّبِیُّ لَکُمْ یَوْمَ الْحِسَابِ وَ صِدْقُ الْقَوْلِ مَسْمُوعٌ
خَذَلْتُمْ عِتْرَتِی أَوْ کُنْتُمْ غُیَّباً وَ الْحَقُّ عِنْدَ وَلِیِّ الْأَمْرِ مَجْمُوعٌ
أَسْلَمْتُمُوهُمْ بِأَیْدِی الظَّالِمِینَ فَمَا مِنْکُمْ لَهُ الْیَوْمَ عِنْدَ اللَّهِ مَشْفُوعٌ
مَا کَانَ عَنْهُ غَدَاهَ الطَّفِّ إِذْ حَضَرُوا تِلْکَ الْمَنَایَا وَ لَا عَنْهُنَّ مَدْفُوعٌ
قَالَ: فَمَا رَأَیْنَا بَاکِیاً وَ لَا بَاکِیَهً أَکْثَرَ مِمَّا رَأَیْنَا ذَلِکَ الْیَوْم.[۱]
[۱]– الامالی: ۳۱۸ ح ۵، البحار ۴۵: ۱۸۸ ح ۳۴٫
پاسخ دهید