شبلنجی از قول هشام بن کلبی نقل می‌کند:

رباب از زنان نیک و برتر بود. پس از شهادت حسین (ع) از او خواستگاری کردند. گفت: بعد از رسول خدا (ص) پدر شوهر دیگری نخواهم گرفت. چون حسین (ع) شهید شد با ابیاتی برای او مرثیه گفت که از جمله‌ی آن‌ها چنین است:

آن که نور روشنی‌بخشی بود، در کربلا کشته افتاده و دفن نشده است.

فرزند پیامبر! خدا جزای نیکت دهد و از خسارت در میزان دورت سازد.

برایم پشتوانه و تکیه‌گاه استوار بودی و با ما باعاطفه و دین برخورد می‌کردی.

اکنون یتیمان و فقیران و بیچارگان، که را دارند که به او پناه برند؟

به خدا هرگز در پی شوهر نخواهم بود تا آن‌که زیر خاک بروم.

قال الشّبلنجیّ:

قال هشام بن الکلبی: کانت الرّباب من خیار النّساء و أفضلهنّ و خطبت بعد قتل الحسین (ع) فقالت: ما کنت لأتّخذ حِماً بعد رسول الله (ص) و لمّا قتل الحسین (ع) رثته بأبیات منها:

إن الّذی کان نورا یستضاء به                 بکربلاء قتیل غیر مدفون‏

سبط النّبی جزاک اللّه صالحه                          عنّا و جنبت خسران الموازین‏

قد کنت لی جبلا صعبا ألوذ به                 و کنت تصحبنا بالرّحم و الدّین‏

من للیتامى و من للسّائلین و من             یغنی و یأوی إلیه کلّ مسکین‏

و اللّه لا أبتغی صهرا بصهرکم                          حتى أغیب بین الرّمل و الطّین[۱]

[۱]– نور الابصار: ۱۷۴، اعیان الشّیعه ۱: ۶۲۲٫