سومین شب از مراسم احیاء لیالی قدر (شب ۲۳ ماه مبارک رمضان) بامداد روز دوشنبه مورخ ۰۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ در مسجد جامع ازگل با سخنرانی حضرت «آیت الله صدیقی» برگزار گردید که مشروح این جلسه تقدیم می گردد.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مقدمه
شب قدر بر حسب آنچه که خدای متعال در قرآن کریم برای ما توصیف کرده است و روایات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و اهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم أجمعین که با لطف و عنایتشان دل‌ها را پذیرایی کرده‌اند، یکی از ویژگی‌های مهم شب قدر این است که شب قدر شب ولایت است، جریان ولایت، سریان ولایت مانند جریان نور در عالم است، مانند جریان هوا در عالم است، اگر روزی هوا نباشد همه خفه می‌شوند، این اکسیژنی که ما لازم داریم و از هوا تنفس می‌کنیم، این اکسیژن جسم ما را زنده نگه می‌دارد، روح ما، جان ما، اگر لحظه‌ای سریان و جریان ولایت مطلقه کلّیه‌ی الهیه که از بستر وجود پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین عالم را زنده نگه داشته است و جان ما با آن عنایت زنده است، اگر لحظه‌ای قطع بشود حیاتی باقی نمی‌ماند.
این جمله‌ای که در روایت آمده است «لولا الحجه لساخت الأرض بأهلها»…
شب قدر شب ولایت است
شب قدر شب دریافت این حقیقت است، رسیدن به حقیقتِ این مسئله است. لذا چند روایت در این زمینه عرض می‌کنم که بدانیم نقطه‌ی مرکزی شب قدر اتصال به امام زمان ارواحنا فداه است و تا زمانی که این اتصال واقع نشود مانند این می‌ماند که شما همه‌ی این لوسترها و برق و بلندگو را داشته باشید ولی سیم آن قطع باشد، مسلّماً نوری نخواهید داشت. وقتی این سیم‌ها به مرکز وصل است هم برق دارید و هم نور دارید و هم صدا دارید. باید دل‌ها به امام زمان ارواحنا فداه وصل بشود و نور ایمان و تقوا و حقیقت را از وجود ایشان دریافت کرد.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: «آمِنُوا بِلَیْلَهِ اَلْقَدْرِ»،[۲] به شب قدر ایمان بیاورید، شب قدر را باور کنید، «إِنَّهَا تَکُونُ لِعَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ لِوُلْدِهِ اَلْأَحَدَ عَشَرَ مِنْ بَعْدِی» مسلّماً شب قدر شب علی بن ابیطالب است و یازده امام بعد از علی بن ابیطالب صاحبان شب قدر هستند.
این خیلی سِرّ است، تا زمانی که به این موضوع توجّه نکنیم…
ان شاء الله امام زمان ارواحنا فداه پذیرایی خاصّی داشته باشند.
از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه حدیثی نقل شده است «قَالَ لِی رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَا عَلِیُّ أَ تَدْرِی مَا مَعْنَى لَیْلَهِ اَلْقَدْرِ»،[۳] امیرالمؤمنین صلوات الله علیه از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم نقل می‌کنند که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به من فرمودند: یا علی! آیا می‌دانی لیله القدر چیست؟ «فَقَالَ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى قَدَّرَ فِیهَا مَا هُوَ کَائِنٌ إِلَى یَوْمِ اَلْقِیَامَهِ» خدای متعال آنچه را تا روز قیامت مقدّر است، همه را در شب قدر تقدیر فرموده است.
یعنی هندسه‌ی عالم آفرینش تا دامنه‌ی قیامت در آن شب ترسیم شده است، خدای متعال نقشه‌ی زندگی را تا دامنه‌ی قیامت در شب قدر ترسیم کرد و این مهندسی را به جریان انداخت.
«فَکَانَ فِیمَا قَدَّرَ عَزَّ وَ جَلَّ وَلاَیَتُکَ وَ وَلاَیَهُ اَلْأَئِمَّهِ مِنْ وُلْدِکَ إِلَى یَوْمِ اَلْقِیَامَهِ» از جمله‌ی چیزهایی که خدای متعال در شب قدر مقدّر فرمود ولایت تو و فرزندان تو تا روز قیامت است.
یعنی خلقت در دامان ولایت است، خلقت در پناه ولایت است، هرچه در عالم کوْن هست و در خواهد بود، همه در پرتو ولایت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه و اولادِ امیرالمؤمنین علیهم السلام است.
امام صادق علیه السلام از وجود مقدّس آقا امام باقر علیه الصلاه و السلام نقل می‌کنند که فرمودند: «یَا مَعْشَرَ اَلشِّیعَهِ خَاصِمُوا بِسُورَهِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ»[۴] با کسانی که امامت و ولایت را منکر هستند مخاصمه کنید، مناظره کنید به سوره مبارکه قدر، «تَفْلُحُوا»، حضرت تضمینی می‌فرمایند، اگر شما با سوره مبارکه قدر مخاصمه کنید پیروز هستید، «فَوَ اَللَّهِ إِنَّهَا لَحُجَّهُ اَللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى عَلَى اَلْخَلْقِ بَعْدَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ» این سوره مبارکه قدر حجّت الله است بر همه‌ی خلایق بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم «وَ إِنَّهَا لَسَیِّدَهُ دِینِکُمْ» سوره قدر سرور دین شماست، شما از این سوره می‌توانید روزنه‌ی سعادت را بدست بیاورید «وَ إِنَّهَا لَغَایَهُ عِلْمِنَا» و این سوره مبارکه قدر عمقِ علم ماست.
برای اینکه «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ»،[۵] آنچه از علم از اولین و آخرین باید باشد در قرآن کریم است، «تِبْیَانًا لِکُلِّ شَیْءٍ»[۶] است، و ظرفِ این «تِبْیَانًا لِکُلِّ شَیْءٍ» شب قدر است و نزول ملائکه، ملک وحی، ملک حیات، ملک موت، ملک روزی، و همه‌ی ملائکه که مأمور به سجده در برابر خلیفه خدا حضرت آدم شدند، این خط توحید که خط حاکمیت ولایت است، حکومت الهی از مجرای خلیفه خدا در میان موحدیان محقق می‌شود و سفره‌ی احکام شرع بر دل مردم و بر جوارح مردم و بر کسب و کار مردم و بر فرهنگ مردم و بر سیاست مردم جاری می‌شود و از او می‌گیرند و مسیر زندگی‌شان را هموار می‌کنند.
شروع سکولار
اگر حکومت الهی نباشد، حکومت شیاطین نمی‌گذارند مردم دیندار بمانند، حکومت معاویه که دین را برنمی‌تابد، حکومت رضاخان که حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را برنمی‌تابد، حکومت شیاطین که بهشتی برای شما باقی نمی‌گذارند، عزّت و قدرتی هم در دنیا برای شما باقی نمی‌گذارند، همراه ذلّت و فقر و گرفتاری، آن‌ها هم در رفاه هستند و هم در زورگویی و گردن‌کلفتی هستند و مردم هم در بدبختی بسر می‌برند. این لازمه‌ی حکومت‌های غیرالهی است، این همان چیزی است که در قرآن کریم از قول بالقیس نقل فرمود: «إِذَا دَخَلُوا قَرْیَهً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّهَ أَهْلِهَا أَذِلَّهً»،[۷] قدرت‌های باطل به هر کجا که وارد بشوند مردم آنجا را ذلیل می‌کنند و اوضاع آنجا را بهم می‌ریزند، همه غارتگر هستند، همه زورگو هستند. الآن هم ببینید، زیر این آسمان، این کشورهایی که دم از دموکراسی و مردم‌داری می‌زدند، ببینید فاصله طبقات اجتماعی چقدر است، یک درصد بر نود و نه درصد زور می‌گویند و همه چیز این‌ها را گرفته‌اند.
این مسئله‌ی سجده‌ی ملائکه، سجده‌ی همه‌ی کائنات بود که در برابر خلیفه خدا بیایید و انقیاد کنید، سر خودتان را به خلیفه خدا بسپارید، سرسپرده بشوید، آغوش رحمت او آغوش رحمت خدای متعال است، همه‌ی شما در مسیر قداست باقی می‌مانید. «فَسَجَدَ الْمَلَائِکَهُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ * إِلَّا إِبْلِیسَ اسْتَکْبَرَ وَکَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ»،[۸] همه‌ی ملائکه حاکمیت خلیفه خدا را قبول کردند، محور بودن او را قبول کردند و سر سپرده شدند، بجز ابلیس. که سکولار از آنجا شروع شد.
اینکه حکومت خلیفه الهی را نپذیرفت و سرسپرده نشد، از آنجا شیطنت شروع شد، و آن‌هایی که صف خودشان را از شیطان جدا کرده‌اند منتظر امام زمان ارواحنا فداه هستند، و در غیبت امام زمان ارواحنا فداه هم زیر بار شیاطین نمی‌روند و به دنبال نایب امام زمان ارواحنا فداه می‌گردند.
رابطه امام و شب قدر
لذا این سوره مبارکه قدر ابعاد مختلفی دارد، یکی از آن‌ها نزول همه‌ی ملائکه به محضر آقای ما امام زمان ارواحنا فداه است، این ملائکه‌ای که ما داریم که حداقل دوازده ملک با ما هستند، هر کاری که کنید آن تیم حفاظتی می‌دانند که شما چکار می‌کنید.
علاوه بر آن دو ملک ملازم ما هستند، «إِذْ یَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّیانِ عَنِ الْیَمِینِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعِیدٌ * مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ»،[۹] این دو ملک مأموریت ویژه دارند.
علاوه بر این ملائکه‌ای که در طرف راست و طرف چپ ما هستند، علاوه بر این‌ها خدای متعال ملک پاسداری برای ما قرار داده است، همه‌ی ما در محضر خدای متعال شخصیت هستیم، «لَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ»،[۱۰] خدای متعال فرمود بنی آدم نزد من محترم هستند و ما به این‌ها احترام کردیم. چون محترم هستند خدای متعال این‌ها را به حال خودشان واگذار نکرده است، «إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ»،[۱۱] هیچ کسی نیست مگر اینکه خدای متعال برای او پاسدار و محافظ قرار داده است، تا زمانی که أجل حتمی نرسیده است اگر تمام دنیا جمع بشوند و من را ترور کنند تا از بین ببرند امکان ندارد، وقتی هم أجل من برسد اگر تمام عالم بخواهد من را نگه دارد امکان ندارد.
این داشتنِ گارد حفاظتی و تیم حفاظتی هم حکم عقل است، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هم نگهبان داشتند، خودِ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه گاهی نگهبان جان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم بودند، در شعب ابیطالب هم وقتی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در بستر می‌آرمیدند، اول شب حضرت ابوطالب علیه السلام پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را در جایی می‌خواباندند و بعد او را به جای دیگری می‌بردند که اگر دشمن شناسایی کرد امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را می‌خواباندند که اگر بلایی هست به پسر خودش برسد نه به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم.
این‌ها عقلایی است، امیرالمؤمنین صلوات الله علیه سپر بلای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هستند، مدافع پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هستند، محافظ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هستند، پاسدار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هستند، به همین هم افتخار می‌کنند.
ولی این‌ها تکلیف است، وقتی أجل مقدّر است، اینکه به جبهه بروی یا نروی، خیلی از آن‌هایی که به جبهه رفته‌اند هنوز هم هستند، خیلی از آن‌هایی که از جبهه فرار کردند هم مرده‌اند، مگر به جنگ رفتن و به جنگ نرفتن است؟ چرا اینطور است؟ برای اینکه همه ما پاسدار و محافظ داریم.
حال این پاسدار و محافظ ما، و همه‌ی ملائکه‌ی دیگری که هستند، ملک روزی ما، ملک توفیق ما، ملک نماز شب ما، ملکی که کمک کرد و به دل ما انداخت که ما به این مجلس آمدیم، همه‌ی ملائکه در شب قدر در محضر امام زمان ارواحنا فداه هستیم.
ما از قافله‌ی ملائکه جا نمانیم و خدای نکرده در صف شیاطین باقی بمانیم، وقتی خدای متعال فرمود همه سجده کنید، همه سجده کردند، بجز ابلیس. او صف خودش را جدا کرد.
امشب تمام دل‌ها باید با کاروان ملائکه همراه بشوند و با وجود مقدّس امام زمان ارواحنا فداه وصل بشوند.
بخدا امام زمان ارواحنا فداه خیلی آقا هستند و عنایت ایشان شامل است.
«إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ»، یک مسئله این است که قرآن یکجا نازل شد، متمرکز بر قلب نازنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم نازل شد، و این امر در هر فرصتی عملی نبود، این امر در شب قدر ممکن بود.
شب قدر اگر ما هم دل از ما سوی قطع کنیم و انقطاع الی الله پیدا کنیم، ما هم حداقل مانند کربلایی کاظم می‌توانیم باشیم.
امام زمان ارواحنا فداه در یک لحظه در امامزاده هفتاد و دو تن همه‌ی قرآن را به قلب کربلایی کاظم ساروقی نازل کردند، «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ».
اگر انسان تمرکز پیدا کند و دل خود را از ماسوی خدا جدا کند و به خدای متعال دل بدهد، خدای متعال می‌تواند در شب قدر همه‌ی قرآن را در جان او متمکّن کند و او مظهر قرآن بشود.
وقتی فضّه حرف می‌زند از مدینه تا مکه… فضّه خادمه‌ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است، ما در جایی نداریم که گفته باشد فضّه تمرین کرده باشد و قرآن را از بر کرده باشد، این‌ها موهبتی است، عنایت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بود، ولی هرچه سؤال می‌کردند او با قرآن کریم جواب می‌داد. اصلاً زندگی او قرآن بود.
اگر توبه ما در شب قدر توبه واقعی باشد، اگر اتصال ما به امام زمان ارواحنا فداه حق باشد و بتوانیم حجاب‌ها را کنار بزنیم و قلب ما آینه جمال امام زمان ارواحنا فداه بشود، وقتی بر سر سفره‌ی امام زمان ارواحنا فداه نشسته‌ایم بدانیم که ولی نعمت و صاحب سفره‌ی ما امام زمان ارواحنا فداه هستند، بدانید که ما هم می‌توانیم بهره‌های بیشتری از قرآن کریم ببریم و بودنِ ما با ملائکه متخلق به اخلاق روحانیّون می‌شویم، که فرمود: «تَخَلَّقُوا بِأَخْلَاقِ الرُّوحانِیِّینَ حَتَّى یَظْهَرَ لَکُمْ»، علم در آسمان نیست که مانند باران بر شما ببارد، علم زیر زمین نیست که مانند چشمه برای شما بجوشد، بلکه علم در فطرت شماست، اگر با ملائکه هم‌اخلاق شدید از وجود خودتان بروز می‌کند، خودت عالم اکبر هستی، چشمه‌های نور و چشمه‌های علم در وجود تو وجود دارد، ولی گناهان حجاب شده است، این‌ها را کنار بزنید بعد ببینید که آیا کربلایی کاظم می‌شوید یا نه، قرآن کریم و علم می‌جوشد.
روضه و توسّل
امشب آخرین فرصت است، خدا نکند این سفره را جمع کنند و ما توشه‌ی سالمان را نگرفته باشیم، امشب هرچه بناست بر سر ما بیاید نوشته می‌شود، زندگی امشب نوشته می‌شود، مکه رفتن امشب نوشته می‌شود، کربلای کربلایی‌ها امشب مقدّر می‌شود، آن‌هایی که اهل تشرّف هستند اگر بناست در جمکران یا جای دیگری دستشان به امام زمان ارواحنا فداه برسد امشب نوشته می‌شود، آن‌هایی که بناست صاحب فرزند بشوند امشب نوشته می‌شود، آن‌هایی هم که بناست خدای نخواسته مصیبتی ببینند امشب می‌نویسند، هرچه از خوبی و بدی بناست بر سر ما بیاید شب بیست و سوم قطعی می‌شود، امشب حواس خودمان را جمع کنیم و به هر قیمتی که هست به امام زمان ارواحنا فداه التماس کنیم قلم عفوی به پرونده‌ی ما بکشند و گذشته‌ی ما را نادیده بگیرند، برای ما سرنوشت خوب بنویسند، و اگر بخواهیم وجود نازنین حضرت حجّت ارواحنا فداه برای ما امشب ریشی گرو بگذارند باید قولی به حضرت بدهیم و وفا کنیم، امشب شبِ بیعت ملائکه با حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف است، ما هم یک تجدید بیعت کنیم، «اُجَدِّدُ لَهُ فی صَبیحَهِ یَوْمی هذا وَما عِشْتُ مِنْ اَیّامی عَهْداً وَعَقْداً وَبَیْعَهً لَهُ فی عُنُقی»،[۱۲] آقا جان! آمده‌ام بگویم من نوکر و برده و نان‌خور و میهمان شما هستم، پسرِ فاطمه! من به شما پناه آورده‌ام، من از گناه خود گریخته‌ام، من به بدی‌های خودم پشت کرده‌ام، رویی نزد خدای متعال ندارم، آمده‌ام تا شما واسطه بشوید.
لذا امشب هم تسبیح بگوییم و در تسبیح هم این ذکر یونسیه عالم خودش را دارد، «لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَک إِنِّی کنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ»، هم استغفار کنیم، هم نماز بخوانیم، هم قرآن را شفیع بین خودمان و خدای خودمان به محضر حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف ببریم، بگوییم من بد کرده‌ام اما شما بدی‌های من را جبران کنید و نگذارید امشب با دست خالی برگردم، اجازه ندهید زندگی من با نکبت همراه باشد، آمده‌ام که شما سرنوشت من را تغییر بدهید، آقای من! من کس دیگری را ندارم، اگر شفیع دیگری غیر از شما داشتم به او رو می‌آوردم، به محضر شما آمده‌ام…
حال اگر بخواهیم حضرت ان شاء الله عنایتی کنند سری به مدینه بزنیم، گوشه‌ی چادر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را بگیریم… همه‌ی امامان ما نسبت به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها عنایتی دارند، یابن الحسن! شما اذن الله الواعیه هستید، صدای ناله‌ها را می‌شنوید، هم عین الله الناظره هستید، اشک دلشکسته‌ها را هم می‌بینید، از روی بیچارگی امشب آمده‌ایم تا دامان شما را بگیریم.
از وجود مبارک امام صادق علیه السلام سؤال کردند: از جدّ شما سؤال کردند که سبب قتل مادرتان چه بود؟ حضرت گریه کردند و ناله‌ی ایشان بلند شد و فرمودند: سبب قتل مادرم غلاف شمشیری بود که به پهلوی ایشان می‌زدند… یعنی آن ملعون به استخوان شکسته غلاف شمشیر می‌زده است… آن ملعون خیلی بی‌رحم بود…
بی‌بی جان! پهلوی شما از یک جا شکسته بود… اما دل‌ها بسوزد برای حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه… نامردها می‌خواستند جایزه بگیرند و به آن حرامزاده گفتند: اول استخوان‌های پشت را شکاندیم و بعد استخوان‌های سینه را زیر سُمِ اسب‌ها پایمال کردیم…
مراسم قرآن به سر
ان شاء الله به گناهانمان پشت می‌کنیم و به امام زمان ارواحنا فداه رو می‌آوریم، ان شاء الله امام زمان ارواحنا فداه دل‌های شکسته را می‌پذیرند.
حال قرآن‌ها را مقابلتان بگیرید، به پناه آمده‌اید، «اللّهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِکِتابِکَ الْمُنْزَلِ وَمَا فِیهِ وَفِیهِ اسْمُکَ الْأَکْبَرُ وَأَسْماؤُکَ الْحُسْنى وَمَا یُخافُ وَیُرْجى أَنْ تَجْعَلَنِى مِنْ عُتَقائِکَ مِنَ النّارِ».
«اللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الْقُرْآنِ وَبِحَقِّ مَنْ أَرْسَلْتَهُ بِهِ وَبِحَقِّ کُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فِیهِ وَبِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ فَلَا أَحَدَ أَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ».
ده مرتبه «بِکَ یَا اللّهُ» و ده مرتبه «بِمُحَمَّدٍ» و ده مرتبه «بِعَلِیٍّ» و ده مرتبه «بِفَاطِمَهَ» و ده مرتبه «بِالْحَسَنِ» و ده مرتبه «بِالْحُسَیْنِ» و ده مرتبه «بِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ» و ده مرتبه «بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ» و ده مرتبه «بِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ» و ده مرتبه «بِمُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ» و ده مرتبه «بِعَلِیِّ بْنِ مُوسَى» و ده مرتبه «بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ» و ده مرتبه «بِعَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ» و ده مرتبه «بِالْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ» و ده مرتبه «بِالْحُجَّهِ».
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] الکافی ، جلد ۱ ، صفحه ۵۳۳ (وَ بِهَذَا اَلْإِسْنَادِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لِأَصْحَابِهِ: آمِنُوا بِلَیْلَهِ اَلْقَدْرِ إِنَّهَا تَکُونُ لِعَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ لِوُلْدِهِ اَلْأَحَدَ عَشَرَ مِنْ بَعْدِی)
[۳] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۹۴ ، صفحه ۱۸ (مع، [معانی الأخبار] ، اِبْنُ مُوسَى عَنِ اِبْنِ زَکَرِیَّا عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْعَبَّاسِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی اَلسَّرِیِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ یُونُسَ عَنِ اِبْنِ طَرِیفٍ عَنِ اِبْنِ نُبَاتَهَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ لِی رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَا عَلِیُّ أَ تَدْرِی مَا مَعْنَى لَیْلَهِ اَلْقَدْرِ فَقُلْتُ لاَ یَا رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى قَدَّرَ فِیهَا مَا هُوَ کَائِنٌ إِلَى یَوْمِ اَلْقِیَامَهِ فَکَانَ فِیمَا قَدَّرَ عَزَّ وَ جَلَّ وَلاَیَتُکَ وَ وَلاَیَهُ اَلْأَئِمَّهِ مِنْ وُلْدِکَ إِلَى یَوْمِ اَلْقِیَامَهِ .)
[۴] الکافی ، جلد ۱ ، صفحه ۲۴۹ (وَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: یَا مَعْشَرَ اَلشِّیعَهِ خَاصِمُوا بِسُورَهِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ تَفْلُحُوا فَوَ اَللَّهِ إِنَّهَا لَحُجَّهُ اَللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى عَلَى اَلْخَلْقِ بَعْدَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ إِنَّهَا لَسَیِّدَهُ دِینِکُمْ وَ إِنَّهَا لَغَایَهُ عِلْمِنَا یَا مَعْشَرَ اَلشِّیعَهِ خَاصِمُوا بِ «حم `وَ اَلْکِتٰابِ اَلْمُبِینِ `إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ فِی لَیْلَهٍ مُبٰارَکَهٍ إِنّٰا کُنّٰا مُنْذِرِینَ» فَإِنَّهَا لِوُلاَهِ اَلْأَمْرِ خَاصَّهً بَعْدَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَا مَعْشَرَ اَلشِّیعَهِ یَقُولُ اَللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى: «وَ إِنْ مِنْ أُمَّهٍ إِلاّٰ خَلاٰ فِیهٰا نَذِیرٌ » قِیلَ یَا أَبَا جَعْفَرٍ نَذِیرُهَا مُحَمَّدٌ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ قَالَ صَدَقْتَ فَهَلْ کَانَ نَذِیرٌ وَ هُوَ حَیٌّ مِنَ اَلْبِعْثَهِ فِی أَقْطَارِ اَلْأَرْضِ فَقَالَ اَلسَّائِلُ لاَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ أَ رَأَیْتَ بَعِیثَهُ أَ لَیْسَ نَذِیرَهُ کَمَا أَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی بِعْثَتِهِ مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ نَذِیرٌ فَقَالَ بَلَى قَالَ فَکَذَلِکَ لَمْ یَمُتْ مُحَمَّدٌ إِلاَّ وَ لَهُ بَعِیثٌ نَذِیرٌ قَالَ فَإِنْ قُلْتُ لاَ فَقَدْ ضَیَّعَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مَنْ فِی أَصْلاَبِ اَلرِّجَالِ مِنْ أُمَّتِهِ قَالَ وَ مَا یَکْفِیهِمُ اَلْقُرْآنُ قَالَ بَلَى إِنْ وَجَدُوا لَهُ مُفَسِّراً قَالَ وَ مَا فَسَّرَهُ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ قَالَ بَلَى قَدْ فَسَّرَهُ لِرَجُلٍ وَاحِدٍ وَ فَسَّرَ لِلْأُمَّهِ شَأْنَ ذَلِکَ اَلرَّجُلِ وَ هُوَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ اَلسَّائِلُ یَا أَبَا جَعْفَرٍ کَانَ هَذَا أَمْرٌ خَاصُّ لاَ یَحْتَمِلُهُ اَلْعَامَّهُ قَالَ أَبَى اَللَّهُ أَنْ یُعْبَدَ إِلاَّ سِرّاً حَتَّى یَأْتِیَ إِبَّانُ أَجَلِهِ اَلَّذِی یَظْهَرُ فِیهِ دِینُهُ کَمَا أَنَّهُ کَانَ رَسُولُ اَللَّهِ مَعَ خَدِیجَهَ مُسْتَتِراً حَتَّى أُمِرَ بِالْإِعْلاَنِ قَالَ اَلسَّائِلُ یَنْبَغِی لِصَاحِبِ هَذَا اَلدِّینِ أَنْ یَکْتُمَ قَالَ أَ وَ مَا کَتَمَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ یَوْمَ أَسْلَمَ مَعَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ حَتَّى ظَهَرَ أَمْرُهُ قَالَ بَلَى قَالَ فَکَذَلِکَ أَمْرُنَا «حَتّٰى یَبْلُغَ اَلْکِتٰابُ أَجَلَهُ» .)
[۵] سوره مبارکه قدر، آیه ۱
[۶] سوره مبارکه نحل، آیه ۸۹ (وَیَوْمَ نَبْعَثُ فِی کُلِّ أُمَّهٍ شَهِیدًا عَلَیْهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ۖ وَجِئْنَا بِکَ شَهِیدًا عَلَىٰ هَٰؤُلَاءِ ۚ وَنَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ تِبْیَانًا لِکُلِّ شَیْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَهً وَبُشْرَىٰ لِلْمُسْلِمِینَ)
[۷] سوره مبارکه نمل، آیه ۳۴ (قَالَتْ إِنَّ الْمُلُوکَ إِذَا دَخَلُوا قَرْیَهً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّهَ أَهْلِهَا أَذِلَّهً ۖ وَکَذَٰلِکَ یَفْعَلُونَ)
[۸] سوره مبارکه ص، آیات ۷۳ و ۷۴
[۹] سوره مبارکه ق، آیات ۱۷ و ۱۸
[۱۰] سوره مبارکه اسراء، آیه ۷۰ (وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا)
[۱۱] سوره مبارکه طارق، آیه ۴
[۱۲] دعای عهد
پاسخ دهید