طبری در ادامه‌ی روایت خود از ابوبصیر، از امام صادق (ع) آورده است که فرمود:

حضرت فاطمه (ع) هشت سال در مکّه و ده سال در مدینه و پس از وفات پدرش، هفتاد و پنج روز در آن‌جا زیست، و در روز سه‌شنبه در حالی که سه روز از ماه جمادی الاخر گذشته بود رحلت نمود.

و روایت شده که آن بانو، هشتاد و پنج روز بعد از وفات پدر بزرگوارش زنده بود و در بیستم ماه جمادی الاخر رحلت کرد و در آن هنگام، هیجده سالش کامل شده بود.

قال الطّبریّ: عقیب روایته:

عَنْ أَبِی بَصِیرٍ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع):أَنَّها بِمَکَّهَ ثَمَانَی سِنِینَ، وَ بِالْمَدِینَهِ عَشْرَ سِنِینَ، وَ بَعْدَ وَفَاهِ أَبِیهَا خَمْسَهً وَ سَبِعِینَ یَوْماً، وَ قُبِضَتْ فِی جُمَادَى الْآخِرَهِ یَوْمَ الثَّلَاثَاءِ لِثَلَاثٍ خَلَونَ مِنْهُ^[۱]….وَ رُوِیَ أَنَّهَا قُبِضَتْ لِعَشْرٍ بَقِینَ مِنْ جُمَادَى الْآخِرَهِ، وَ قَدْ کَمَلَ عُمُرُهَا یَوْمَ قُبِضَتْ ثَمَانِیَ عَشْرَهَ سَنَهً وَ خَمْسَهً وَ ثَمَانِینَ یَوْماً بَعْدَ وَفَاهِ أَبِیهَا.^[۲]

[۱] ـ دلائل الامامه :۱۴۳ ح ۴۳، عنه البحار ۴۳: ۹، ح ۱۶ و ۱۷۰ ح ۱۱٫

[۲] ـ المصدر: ۱۳۶، کشف الغمه ۱: ۴۴۹، ذخائر العقبی: ۵۲، البحار ۴۳: ۱۷۱٫