صحیح البخارى ج ۸ ص ۲۶، کتاب المحاربین، باب رجم الحبلى من الزنا.

بخاری از عمر نقل می کند :

زمانی که رسول خدا از دنیا رفت ، (وقتی خواستیم برای ابوبکر بیعت بگیریم ) انصار با ما مخالفت نمودند و همگی در سقیفه بنی ساعده جمع شدند و همچنین علی و زبیر و همراهانشان با ما مخالفت کردند .

یعقوبی نقل می کند :

تخلّف عن بیعه أبی بکر قوم من المهاجرین والأنصار ، ومالوا مع علی بن أبی طالب ، منهم : العباس بن عبد المطلب ، والفضل بن العباس ، والزبیر بن العوام بن العاص ، وخالد بن سعید ، والمقداد بن عمرو ، وسلمان الفارسی ، وأبو ذر الغفاری ، وعمار بن یاسر ، والبراء بن عازب،وأبی بن کعب .

تاریخ الیعقوبی:ج۲ص ۱۲۴، باب خبر سقیفه بنی ساعده و بیعه أبی بکر .

عده ای از مهاجرین و انصار از بیعت کردن با ابوبکر سر باز زدند و مایل بودند که با علی بیعت کنند که بعضی از آنها عبارت بودند از : عباس بن عبد المطلب ، و فضل بن عباس ، و زبیر بن عوام بن عاص ، وخالد بن سعید ، ومقداد بن عمرو ، وسلمان فارسی ، وأبوذرغفاری ، وعمار بن یاسر ، و براء بن عازب ، و أبی بن کعب .

زبیر بن بکار نقل می کند :

لما بویع أبو بکر واستقر أمره، ندم قوم من الأنصار على بیعته ولام بعضهم بعضاً وذکروا على بن أبی طالب وهتفوا باسمه.

الموفقیات: ۵۸۳.

زمانی که مردم با ابوبکر کردند و خلیفه شد عده ای از انصار از بیعت کردن با او پشیمان شدند و بعضی از آنان بعض دیگر را ملامت و سرزنش می کردند ( چرا به ما گفتید با ابوبکر بیعت کنیم ) و از علی بن ابی طالب سخن می گفتند و نام او را با صدای بلند می بردند (و از او به نیکی یاد می کردند و فضائل او و لیاقت او را برای منصب خلافت بیان می کردند ) .

منبع:پرسمان