آن چیزی که در زیارت نامه‌ها آمده است لازم نیست که بالفعل اهل بیت داشته باشد، شاید به اعتبار آینده است. چون نوع زندگی حضرت حجّت (ارواحنا فداه) یک زندگی بیابانی است. خود ایشان می‌گوید که پدر من امام حسن عسگری (علیه السّلام) به من وصیّت کرده‌اند که من در کوه‌ها زندگی کنم. برای این‌که جان ایشان محفوظ بماند در جمعیّت می‌آیند ولی ناشناخته می‌آیند. إن‌شاءالله وقتی ما ظهور را ببینیم به هم می‌گوییم که به یاد دارید این آقا را در کربلا دیدیم، به یاد دارید که در فلان مجلس دیدیم، به یاد دارید که در تشییع جنازه‌ی فلان شهید این آقا را دیدیم. دیدیم و نشناختیم! آقا جان ما را خیلی‌ها دیدند ولی نشناختند. وقتی ظهور می‌کنند به هم نشان می‌دهند و می‌گویند این آقا را دیده بودیم، ولی نشناختیم! اجمالاً ما نمی‌دانیم، حقیقتاً نمی‌دانیم.