علامتِ مؤمنِ واقعی، یکی ایمانِ واقعی است، دوّم مراقبت از ایمان است که یقینِ او به شک تبدیل نشود و سوّم: مجاهده است. خودِ مجاهده تعمیقِ ایمان است، که پروردگارِ عالَم فرمودند: «وَالَّذینَ جاهَدوا فینا لَنَهدِیَنَّهُم سُبُلَنا»[۱] ایمانی که همراهِ جهاد نیست نمی‌ماند، خودِ جهاد سنگر است، جهاد حفاظ است، جهاد دژ است، جهاد ایمان را حفظ می‌کند، جهاد دین را حفظ می‌کند، جهادِ مجاهدین اسلام را تا به امروز بیمه کرده است، دینی که مجاهدت ندارد، رزمنده ندارد، بسیجی ندارد، شهادت‌طلب ندارد، ضمانتِ بقاء ندارد! حفاظی که خدای متعال برای دین قرار داده است جهاد است، لذا در این آیه‌ی کریمه «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتَابُوا» یعنی این ایمانِ خود را حفظ کرد، از ایمانِ خود مراقبت کرد، تا هوا و هوس آن را آلوده نکند، این ریاست‌طلبی‌ها و لقمه‌های حرام ایمان را از بین نبرد، و گرفتارِ ریبه نشود، «وَ جَاهَدُوا» جهاد لازمه‌ی ضروری و قطعیِ ایمان است، مؤمنِ واقعی بدونِ سنگرنشینی، بدونِ ایثار، بدونِ شهادت‌طلبی، با ایمان نمی‌ماند، هم در بُعدِ باطنی ایمان نمی‌ماند… چون این خداست که فرموده است «وَالَّذینَ جاهَدوا فینا لَنَهدِیَنَّهُم سُبُلَنا» ایمان را خدای متعال داده است و خودِ خدای متعال آن را حفظ می‌کند، مانندِ قرآن است «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ»[۲] می‌فرماید: چون خودمان آن را نازل کرده‌ایم، خودمان هم حافظِ آن هستیم.
ایمان را خدای متعال به ما داده است ولی امتحان می‌کند، اگر قدرِ ایمان را دانستیم… وقتی خدای متعال قرآن را نازل کرده است، خدا قرآن را حفظ می‌کند، نه اینکه ما را در هم سایه‌ی قرآن حفظ کند، نه! اگر ما قدردانِ قرآن نباشیم خدای متعال قرآن را از ما می‌گیرد و به گروهِ دیگری می‌دهد که آن‌ها قدردانِ قرآن هستند، آن‌ها قدردانِ اسلام هستند، ایمان هم همینطور است، ایمان یک نعمتی است که خدای متعال به انسان می‌دهد، اگر شکرِ این نعمت را انجام داد و از این ایمان حفاظت و مراقبت کرد، که یکی از راه‌های مراقبت از ایمان مجاهده است، هم جهاد با نفس که ما دائماً با دشمن خطرناک نفسِ امّاره‌ی خود هستیم… هوا و هوسِ ما دشمنِ ماست، نفسِ امّاره جزوِ دشمنانِ خطرناک ماست و اگر ما با نفسِ خود درگیر نشویم و مقابله نکنیم و با هوا و هوسِ خود کنار بیاییم، ما دیگر شامل هدایتِ خدایت متعال نمی‌شویم. مفهوم این آیه شریفه «وَالَّذینَ جاهَدوا فینا لَنَهدِیَنَّهُم سُبُلَنا» یعنی کسانی که جهاد نمی‌کنند، ما آن‌ها را هدایت نمی‌کنیم، جهاد لازمه‌ی استمرارِ ایمان است، که اگر ما با نفسِ خودمان، با هوسِ خودمان، با حرام‌خوریِ خودمان، با مال‌اندوزیِ خودمان، با حرصِ خودمان، با تکبّرِ خودمان، با عُجْبِ خودمان، با سوء اخلاقِ خودمان اگر مبارزه و مقابله نکنیم خدای متعال ما را رها می‌کند، اما اگر آمدیم و در مسیرِ نصرتِ خدای متعال قرار گرفتیم و اهلِ جهاد شدیم خدای متعال ما را هدایتِ باطنی می‌کند.
[۱] سوره مبارکه عنکبوت، آیه ۶۹ (وَالَّذینَ جاهَدوا فینا لَنَهدِیَنَّهُم سُبُلَنا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ المُحسِنینَ)
[۲] سوره مبارکه حجر، آیه ۹
پاسخ دهید