- ثقلین - http://thaqalain.ir -
هم چنین در روایت است که:
« لِلصّائِمِ فَرْحَتانِ: فَرْحَهٌ عِنْدَ إِفْطارِهِ، وَ فَرْحَهٌ عِنْدَ لِقاءِ رَبِّهِ. »
روزه دار دو خوشحالى دارد:یکى هنگام افطار، و دیگرى هنگام دیدار پروردگار.کافى، ج ۴، ص ۶۵؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۷۶؛ وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۹۷؛ بحار الانوار، ج ۹۳، ص ۳۸۰٫ البتّه این در صورتى است که در فطور و سحرى، نخوردن در روز را تدارک نکند.
دوازده روز از رمضان گذشته بود، روزه دارى در مسجد کوفه مى گفت: تا به حال گرسنه نشده ام، صوم هم براى او جوع آور نیست! با این که بعضى طالب چلومرغ و غذاهاى لذیذند.
درباره ى مقدار خوردن در روایات آمده است:« وقتى که گرسنه شدى، بخور. » مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۲۸۴؛ ج ۱۶، ص ۴۶۶؛ بحار الانوار، ج ۵۶، ص ۲۶۰؛ فقه الرضا، ص ۳۴۰: « إِذا جُعْتَ فَکُلْ. » اگر انسان گرسنه باشد، نان خالى هم براى او لذیذ است، لذّت طعام را صائمین مى دانند.منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%d9%84%d8%b0%d9%91%d8%aa-%d8%b7%d8%b9%d8%a7%d9%85-%d8%b1%d8%a7-%d8%b5%d8%a7%d8%a6%d9%85%d9%8a%d9%86-%d9%85%d9%89-%d8%af%d8%a7%d9%86%d9%86%d8%af/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.