آیات عظام امام، تبریزى، سیستانى، فاضل، نورى و وحید: خیر، جایز نیست بیشتر از مقدار قرض، از او دریافت کند.[۱]

آیات عظام بهجت و خامنه اى: خیر، طلبکار تنها باید اصل طلب خود را دریافت کند و حق ندارد قیمت کاهش ارزش پول را بگیرد ؛ مگر آنکه فاصله طولانى و تفاوت فاحش باشد که در این صورت بنا بر احتیاط واجب، باید مصالحه کنند.[۲]

آیه اللّه  صافى: خیر، جایز نیست بیشتر از مقدار قرض از او دریافت کند ؛ ولى اگر قرض دهنده، مطالبه مى کرده و قرض گیرنده با وجود قدرت بر پرداخت بدهى خود، کوتاهى کرده است ؛ باید ضرر قرض دهنده را از این جهت جبران کند و احتیاط آن است که با هم مصالحه کنند.[۳]

آیات عظام مکارم و نورى: اگر فاصله زمانى به قدرى زیاد باشد که ارزش پول فوق العاده کاهش یابد – به طورى که در نظر عرف اداى قرض محسوب نشود (مانند بدهکارى هاى مربوط به ده، بیست سال قبل) – باید معادل روز در نظر گرفته شود و یا لااقل مصالحه گردد.[۴]

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی

[۱] – امام، استفتاءات، ج ۳، احکام مهریه، س ۱۷ ؛ سیستانى، Sistani.org، مهریه و قرض ؛ خامنه‏اى، اجوبه الاستفتاءات، س ۱۷۷۲ ؛ فاضل، جامع‏المسائل، ج ۱، س ۱۱۷۷ و ۱۴۹۰ و ۱۰۳۱ ؛ نورى، استفتاءات، ج ۲، س ۴۴۶ ؛ تبریزى، استفتاءات، س ۱۶۴۹ و ۱۲۶۳ و دفتر: بهجت، و وحید.

[۲] – خامنه‏اى، استفتا، س ۲۲۷ و دفتر: بهجت.

[۳] – صافى، جامع الاحکام، ج ۲، س ۱۹۶۵٫

[۴] – نورى، استفتاءات، ج ۱، س ۶۳۶ و ۶۳۷ و مکارم، استفتاءات، ج ۱، س ۶۵۷، ۶۵۹٫