وادی محبّت امام حسین (ع) سه مرحله دارد:

اوّلین آن‌ها، مرحله‌ی اقرار محبّت به قلب و زبان است. این درجه‌ی همگانی است و اکثریت افراد در این مسیر حرکت می‌کنند.

دومین مرحله، همان متّصف شدن به صفات خداوندی که هر کسی در این زاویه قدم برنمی‌دارد. اطعام، بخشش، احسان به خلق، آراسته شدن به صفات حمیده و دوری از رذائل اخلاقی، همه و همه وادی دوم است که افراد کمتری را نسبت به گروه قبل در خود شامل می‌شود.

امّا مرحله‌ی سوم، وادی سوختن است که وصف ناشدنی است؛ و باید با ذرّه ذرّه‌ی وجود، آن را لمس کرد. سلوک در این مسیر، برای افراد انگشت‌شماری میسّر است؛ و هر کسی بنیه‌ی ریز ریز شدن در آن را ندارد. امّا اوّلین کسی که در این وادی قدم برداشت، قمر بنی هاشم (ع) بود که با تمام وجود سوخت و گلبانگ بندگی زد.

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۱۶۹