- ثقلین - http://thaqalain.ir -
سوخت ز آتش، محلّ وحی الهی[۱]
بیت شریف تو، ای حبیبهی داور!
محسن ششماهه، طفل بی گنه تو
کشته شد از ظلم و جورِ قومِ ستمگر
کار تو شد گریه و مصیبت و اندوه
مدّت هفتاد و پنج روز سراسر
گه ز غم باب و گه ز صدْمهی پهلو
داشتی افغان و آه و گریه تو یکسر
تا که شدی راحت از سراچهی فانی
سوی جنان رفتی، ای شفیعهی محشر!
با تن آزرده رفتی و دل پُرخون
جانب دار البقا به نزد پیمبر
بردهای از این سرا به سوی قیامت
روی کبود و تنِ شکسته از در
مزد رسالت عجب به فاطمه دادند
گاه ز آتش، گهی ز صدْمه به پیکر
«معتمدی»! بهر این مصیبت عظمی
دست تأثّر بزن همیشه تو بر سر
[۱]. عزاداری سنّتی شیعیان، ج ۶، ص ۵۴ ـ ۵۵ یا سرودههای سنّتی، ص ۲۲ ـ ۲۳؛ ۹ بیت. این قطعه شعر در هر دو مأخذ که از تآلیف عالم روحانی یعنی جناب معتمدی است، بدون هیچ اختلافی و به صورت قطعه آمده است. همو در «سرودههای سنّتی» اشاره دارد که این ابیات را به دنبال شعر «ترکی شیرازی» گفته که آن قصیده هم در کتاب حاضر آمده است.
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%d9%82%d8%b5%db%8c%d8%af%d9%87-%db%8c-%d9%81%d8%a7%d8%b7%d9%85%db%8c-%d8%a7%d8%b2-%d9%85%d8%b9%d8%aa%d9%85%d8%af%db%8c-%d9%83%d8%a7%d8%b4%d8%a7%d9%86%db%8c/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.