- ثقلین - http://thaqalain.ir -
انسان باید دقت کند که چه نقطه ضعفهایی میتواند در لحظههای حساس موجب تأخیر، تسویف، جدایی، بی تفاوتی و کندی انسان و حتی موجب موضعگیری انسان در برابر ولی خدا و موجب فرار انسان از میدان جنگ بشود; زیرا همانگونه که در جبهه سیدالشهداء (ع) افراد مختلفی را مشاهده میکنیم که خودشان را به هر نحوی که بوده، رساندهاند، از آن طرف نیز، افراد مختلفی بودند که نرسیدند و عدهای هم نامه نوشتند، عدهای از جاهای مختلف به راه افتاده بودند که وقتی رسیدند دیر شده بود. عده ای هم بودند مشغول عبادتشان بودند و عده ای هم نیامدند. قصد آمدن هم نداشتند، و عده ای آمدند و در صف مقابل ایستادند، یا مثل “ضحاک مشرقی” تا ظهر عاشورا جنگید و در ظهر عاشورا به حضرت عرض کرد که تعهد من تا همینجا بود! واقعا هم وقتی در راه با حضرت روبرو شد، تعهد کرد که تا جایی که امید به پیروزی باشد، در کنار حضرت خواهد بود و هر کجا که قطعی شد که دیگر امیدی به پیروزی نیست، میدان را ترک میکند. روشن است که عدهای از این قبیل پیروزی ظاهری را مقدم بر نصرت ولی خدا دانستهاند. البته پیروزی در نگاه خودشان و الا ولی خدا پیروزی ظاهری هم دارد. لذا وقتی در ظهر عاشورا احساس کرد که کار رو به اتمام است، به حضرت رو کرد و عرض کرد که من به عهدم وفا کردم آیا اجازه میدهید که بروم، حضرت هم اجازه فرمودند. وی اسب خود را در بین خیمهها پنهان کرده بود، سوار شد و فرار کرد. دشمن هم وقتی که دید در حال فرار است، به او تعرضی نکرد.
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%d9%81%d8%b1%d8%a7%d8%b1-%d8%a7%d8%b2-%d9%85%db%8c%d8%af%d8%a7%d9%86-%d8%ac%d9%86%da%af/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.