خدا که غفور است غفران خود را به ما می‌گوید، مجاری غفران، بستر غفران، یکی حسنات است، عاقبت به خیری است. تا به حال کار خوب انجام ندادی، در نماز اوّل وقت خود مسامحه داشتی، زبان خود را کنترل نکردی، از چشم خود مواظبت نکردی، از حالا به بعد با این چشمی که آلوده شده زیاد قرآن بخوان، با این چشمی که آلوده شده اشک بریز، این چشمی که آلوده شده است در مسیر دیدن گرفتاری‌های مردم باز کن این بیچاره‌ها را ببین. در مسیر عبرت گاهی به تشییع جنازه‌ها برو و ببین این‌ها را دارند می‌برند، فراموش نکن که تو را هم می‌برند. چشمی که خرابی دارد باید آن را آباد کنی، «إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ». زبان تو بدگویی کرده، از فامیل، از دوست، از کسانی بی‌جهت بدگویی کرده، حالا باید در مقام جبران برای او، کسب آبرو برای او باشی. حرف‌های خوب بگو، از او تعریف کن، خوبی‌های او را ترویج کن تا جبران گذشته‌ها شود.

گوش تو حرف‌های بد شنیده، به این‌جا و آن‌جا رفته‌ای موسیقی‌های حرام، حرف‌های ناروا شنیده‌ای، گوش تو آلوده شده است. حبّ امیر المؤمنین را بشنو، در مجالسی که فضائل حضرت علی علیه السّلام گفته می‌شود کسی که زبان او آلودگی دارد اگر با زبان فضائل علی را بگوید، از ولایت امیر المؤمنین علیه السّلام دفاع کند، از مظلومیّت مولا امیر المؤمنین سخن بگوید زبان او پاک می‌شود. اگر با گوش خود بشنود در کانون‌ها و محافلی که در آن محافل… «ذِکْرُ عَلِیٍّ عِبَادَهٌ»،[۱] یاد علی، امیر المؤمنین علیه السّلام عبادت است. به مناسبت وضعیّتِ هر سیّئه‌ای، باید حسنه‌ای را متعاقب آن قرار داد تا این حسنه جلب مغفرت خدا کند؛ همین‌طور شفاعت، توبه. این‌ها مجاری مغفرت حق سبحانه و تعالی هستند.

[۱]– مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ‏۵، ص ۲۸۳٫