قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (ع) مُدَاوَمَهُ الذِّکْرِ قُوتُ الْأَرْوَاحِ وَ مِفْتَاح‏ُ الصَّلَاحِ.

ترجمه: «دائم به یاد خدا بودن و ذکر حق را بر دل و زبان داشتن، قُوت روح قُدسی انسان است و کلید هر خیر و صلاح.»

شرح: چنانکه بدن را قوت و غذایی است که از آن لذّت برد و اگر به او نرسد متألّم شود، همین‌گونه روح را قوت و غذایی است. و ذکر خدا و شوق و انس با خدا، قوت لذیذ و الذّ غذاهای روح انسان است.

و چنانکه هر قفلی را کلیدی است، قفل مشکلات و مهمّات عالم را نیز کلیدی است؛ و یاد خدا کلید آن قفل است. هر مهمّی و حادثه‌ی مشکل و خطرناکی، با یاد خدا گشایش خواهد یافت.

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۱۲۶