در قرآن کریم شما فراوان قسم می‌بینید. قسم در قرآن کریم حکمت دارد. یک نکته این است، خدا که قسم می‌خورد به ما احترام می‌گذارد. فلسفه‌ی آن این است که ما را به حساب می‌آورد. آدم برای کسی که ارزش قائل نیست، قسم که نمی‌خورد. می‌خواهد بفهمد، می‌خواهد نفهمد، می‌خواهد قبول کند، می‌‌خواهد قبول نکند و کسی که شما او را دوست دارید، نمی‌خواهید از شما برنجد، کسی را که دوست دارید می‌خواهید این حرف خوب را قبول کند، به درد او می‌خورد آن‌جا قسم می‌خورید.

قسم خدا برای ما دلیل بر این است که خدا ما را دوست دارد و خدا ما را تحویل می‌گیرد. خدا از روی محبّت نمی‌خواهد ما جهنّمی شویم، نمی‌خواهد ما نابود شویم. می‌خواهد ما رشد کنیم. لذا هم در گریز از خطرات خدا برای ما قسم‌ها خورده است و هم در وادار کردن به خوبی‌ها. این یک جهت آن است.

یک جهت اهمیّت آن موضوعی است که خدا برای آن قسم می‌خورد. مسئله خیلی مهم نباشد آدم قسم نمی‌خورد، ولی مسئله خیلی مهم بود، آن‌جا جای قسم است.