در کتاب «وافی» است که پیامبر بزرگوار فرمود:

«نخستین چیزی که خداوند آفرید، نور من بود» و در روایت دیگری است: «روح من بود». در برخی از دعاهای ماه رمضان آمده که آن حضرت، حجاب اقرب است. پس ایشان، نهایت ممکن و واسطه‌ی میان واجب و ممکنات دیگر است که پیوسته و متّصل به حقیقت او و استمدادکننده‌ی از اوست.

و بنابراین این هر که توانست جان و اندیشه‌اش را از همه‌ی تیرگی‌ها و سیاهی‌های گناهان و انواع خیالات و صفت‌های عارض بر آن تهی سازد، و از روی روحش این پرده‌ها و دیگر حجاب‌ها را بردارد، برایش ممکن است که نور ایشان (ص) را شناخته، روحش را به روح آنان پیوند داده و از نورانیّتشان یاری بجوید.

اینجا است که او از شیعیان و پیروان راستین آنان و دوستان پیشی گرفته‌ی بر دیگران می‌شود. خداوند ]این معرفت را[ روزی ما و همه‌ی دوستان مؤمن خود بفرماید !

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۳۳