ابن شهر آشوب گفته است:

سپس فرمود: جامه‌ای برایم آورید که کسی رغبتی در آن نکند تا زیر جامه هایم بپوشم که عریانم نکنند، چرا که من کشته می‌شوم و غارت می‌گردم. شلوارکی آوردند. آن را نپوشید و گفت: این جامه‌ی اهل ذلّت است. سپس چیزی آوردند که گشادتر از آن و کوتاهتر از شلوار و بلندتر از شلوارک. آن را پوشید. سپس با زنان خداحافظی کرد.

قال ابن شهر آشوب:

ثُمَّ قَالَ (ع): ائْتُونِی بِثَوْبٍ لَا یُرْغَبُ فِیهِ، أَلْبَسُهُ غَیْرِ ثِیَابِی لَا أُجَرَّدُ فَإِنِّی مَقْتُولٌ مَسْلُوبٌ، فَأَتَوْهُ بِتُبَّانٍ فَأَبَى أَنْ یَلْبَسَهُ وَ قَالَ هَذَا لِبَاسُ أَهْلِ الذِّمَّهِ، ثُمَّ أَتَوْهُ بِشَیْ‏ءٍ أَوْسَعَ مِنْهُ دُونَ السَّرَاوِیلِ وَ فَوْقَ التُّبَّانِ، فَلَبِسَهُ ثُمَّ وَدَّعَ النِّسَاءَ.[۱]

[۱]– المناقب ۹: ۱۰۹، منتخب الطّریحی: ۴۹۳ مع اختلاف.