ابن عساکر گفته است:

چون حسین بن علی (ع) احساس کرد که شهید خواهد شد، فرمود: جامه‌ای برای من بیاورید تا کسی در آن رغبت نکند؛ آن را زیر لباسهایم بپوشم تا عریانم نکنند. گفتند: شلوارک، فرمود: آن لباس اهل ذلّت است. جامه‌ای دیگر گرفت و آن را پاره کرد و از زیر جامه‌اش پوشید. چون کشته شد، عریانش کردند. صلوات و رضوان خدا بر او باد!

قال ابن عساکر:

أخبرنا أبو غالب ابن البنّاء، أنبأنا أبو الغنائم ابن المأمون، أنبّأنا أبو القاسم ابن حبابه، أنبأنا أبو القاسم البغویّ، أنبأنا إسحاق بن إسماعیل الطّالقانیّ سنه خمسین و عشرین، أنبأنا جریر:

عن ابن أبی لیلی قال: قال الحسین بن علیّ –حین أحسّ بالقتل-: ابغوا لی ثوباً لا یرغب فیه، أجعله تحت ثیابی [حتّی] لا أُجرّد! فقیل له: تبّان، فقال: ذاک لباس من ضربت علیه الذّلّه! فأخذ ثوباً فخرقه فجعله تحت ثیابه، فلمّا قتل جرّد صلوات الله علیه و رضوانه.[۱]

[۱]– تاریخ ابن عساکر «ترجمه الامام الحسین (ع)»: ۲۲۱ ح ۲۷۷، کفایه الطّالب: ۲۸۶، المعجم الکبیر ۳: ۱۱۷ح ۲۸۵۰، مجمع الزّوائد، ۹: ۱۳۹و فیهما: ائتونی ثوباً لا یرغب فیه احد.