سوال ۱ – حضرت تعالی در کتاب (سنن النبی ) روایتی از امام علیه السّلام نقل فرموده اید که : (شبی برای حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله و سلم عبای دولا انداختند و حضرت روی آن خوابیدند و خوابشان برد و نمازشان قضا شد . )(۱۳۶) این روایت را چگونه معنی و توجیه می فرمایید ؟

 حضرت رسول اکرم صلی اللّه علیه و آله و سلم بشر بودند ، بدنشان احساس استراحت نمود و به خواب ادامه دادند . و این روایت ، حدیث مشهوری است . البته بعد از آن دیگر روی عبای دو لایه نخوابیدند .

سوال ۲ – آیا این روایت با آن حدیث که رسول اکرم می فرماید : تنام عینای ، و لاینام قلبی (۱۳۷) (چشمانم به خواب می رود ، ولی قلبم نمی خوابد . ) منافات ندارد ؟

 معنای این حدیث آن است که هیچگاه خدا را فراموش نمی نمایم و از نظرم نمی رود ، و هرگز خدا و موقعیت خلقت خود را فراموش نمی کنم .
سوال ۳ – چگونه می شود که آن حضرت خدا را فراموش نکند ، ولی حکم واجب او را فراموش نماید ؟ و آیا با عصمت آن حضرت سازگار است ؟

 حضرت به (بلال ) دستور فرموده بودند که ایشان را بیدار کند ، ولی او هم به خواب رفته بود . حضرت به او اعتراض کردند و بلال عرض کرد : (همان کس که در چشمهای شما تصرف نمود ، در چشمهای من تصرف کرد . )
با این همه ، مخالفت در حالت خواب با عصمت ناسازگار نیست ؛ زیرا این گونه مخالفت ، مخالفت امر نیست تا با عصمت منافات داشته باشد .

منبع: ۶۶۵ پرسش و پاسخ در محضر علامه طباطبایی قدس سره؛ نشر نهاوندی؛ مؤلف: محمدحسین رخ‌شادَ