« إِنَّما یَرْحَمُ [اللّه  ] مِنْ عِبادِهِ الرُّحَمآاءَ. »بحار الانوار، ج ۷۹، ص ۱۰۱؛ مستدرک الوسایل، ج ۲، ص ۴۶۰؛ مسکّن الفوائد، ص ۱۰۵٫ خداوند، به بندگان مهربان خود رحم مى  کند.

حزن، دعا و توسّل با تسلیم و رضا به قضاى الهى منافات ندارد. نقل شده است که رسول خدا ـ صلّى  اللّه  علیه  وآله  وسلّم ـ در سوگ فرزندش ابراهیم و نیز براى حضرت جعفر و حمزه ـ سلام  اللّه  علیهم ـ گریه کردند، بلکه دستور گریه براى حضرت حمزه در روایات آمده است.

 موضوع گریه ى رسول خدا ـ صلّى  اللّه  علیه  وآله  وسلّم ـ در سوگ فرزندش ابراهیم ـ سلام اللّه علیه ـ در منابع زیر آمده است: من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۷۷؛ وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۲۸۰ و ۲۸۱؛ مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۴۶۰ و ۴۶۲؛ بحار الانوار، ج ۲۲، ص ۱۵۱؛ ج ۷۹، ص ۷۶ آمده است.

و گریه  ى آن حضرت در سوگ جعفر طیّار ـ سلام  اللّه  علیه ـ در منابع زیر ذکر شده است: مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۳۵۸؛ بحار الانوار، ج ۲۱، ص ۵۶؛ ج ۷۹، ص ۹۲٫

براى اطّلاع از موضوع گریه  ى رسول خدا ـ صلّى  اللّه  علیه  وآله  وسلّم ـ در سوگ حمزه ـ سلام  اللّه  علیه ـ و نیز دستور گریه  ى آن حضرت در سوگ ایشان، ر.ک: مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۳۸۴؛ بحار الانوار، ج ۲۰، ص ۹۸؛ ج ۷۹ و ۹۲؛ اعلام الورى، ص ۸۵؛ مسکّن الفؤاد، ص ۱۰۷٫

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد