- ثقلین - http://thaqalain.ir -
این ستارگان کوچک که در شب تار، چراغهای کمنور آسمانی به نظر میآیند یا کهکشان و ستارگان سحابی -که مانند ابری به چشم دیده میشوند- هوشمندان بشر پس از قرنها تکامل علم تا امروز با نیروی دانش خدادداد… توانسته است بفهمد که:
این چراغهای حسّی به حقیقت خورشیدهای رخشان بلکه هزاران هزار بار از خورشید عالم ما فروزانترند و خورشید ما در آسمان، به جاذبهی یکی از آنها گرد او میگردد! و حدس و هوش و محیط فکرت بشر تا حدّی میرسد که خورشید ما را به این بزرگی، ذرّهای پیش خورشیدهای دیگر عالم بشناسد و عالمهای بینهایت و زمین و خورشیدهای بیانتها -غیر زمین و منظومهی خورشید ما- تصوّر کند.
و باز عالَمی که در فکر بلند و عقل نیرومند -نه در حسّ ضعیف- او میگنجد، که میلیونها و هزار میلیونها بلکه به قوّهی هزار میلیونها سال نوری بزرگتر از عالم محسوس اوست؛ باز اقرار کند که پیش عالَم بیحدّ و نهایت هستی و مُلک بیانتهای سلطان وجود: ذات اقدس الهی، هیچ محسوس نشود و به قدر سیبی از این باغ به شمار نیاید! زیرا متناهی -هر قدر زیاد باشد- نسبتی با نامتناهی نتواند داشت.
منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۸۳
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%d8%b9%d8%a7%d9%84%d9%8e%d9%85-%d9%87%d8%b3%d8%aa%db%8c/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.