بچّه‌ها را وادار می‌کرد تیترهای روزنامه‌ها و مجله‌های سیاسی اجتماعی را بخوانند و با هم بحث کنند. عقیده داشت یک پاسدار باید در مسائل سیاسی، فرهنگی، اجتماعی بینش قوی داشته باشد. در این صورت است که نسبت به مسائل روز و انقلاب حسّاس می‌شود و احساس تعهّد می‌کند. از حاج آقا وحیدی هم خواسته بود که یک سری کلاس‌های عقیدتی و مذهبی برای بچّه‌ها بگذارد.

در این کلاس‌ها از مباحث احکام  و واجبات گرفته تا فلسفه و زندگی ائمه تدریس می‌شد، طوری که پس از پایان کلاس‌ها بچّه‌ها اطلاعات وسیعی در هر زمینه داشتند. حاجی برای این‌که آن‌ها را بیشتر مقیّد کند، طرح ۵۰۰ سؤال احکام را پی‌گیری کرد. یعنی از همه‌ی مطالبی که سر کلاس ارائه می‌شد، امتحان می‌گرفت و مردودین موظف بودند دوباره در کلاس‌ها شرکت کنند. حاجی خودش هم اهل مطالعه بود. امکان نداشت بی‌کار باشد و کتاب نخواند.

آگاهی و  دانش، شهید محمّد گرامی، ص ۷۵٫ / دل دریایی، ص ۵۷٫