روایتی وجود دارد که بر اساس آن، برخی از صحابه برای عروسی دختر پیامبر(ص)،‌ حضرت فاطمه زهرا(س) هدایایی آوردند که عبدالرحمن نیز مانند دیگران هدیه‌ای به حضرت زهرا و امام علی(ع) داده است. اما قبل از ذکر این روایت، توجه به نکاتی ضروری است:
۱ – اصل برگزاری مراسم‌ جشن و شادمانی در مناسبت‌هایی مانند عروسی، امری معقول و مشروع بوده و در زمان پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) نیز رواج داشته است.[۱] امروزه نیز این مناسبات برقرار بوده و چنین مراسم‌هایی برگزار می‌شود که به خودی خود امری پسندیده و نیکو است. البته وقوع کارهای حرام از سوی برخی از مردم در این‌گونه مراسم‌ها، می‌تواند چنین رویکرد مشروعی را به جلساتی حرام مبدّل کند.

۲ – هدیه دادن نیز امری نیکو و پسندیده می‌باشد که عقل و شرع بر آن‌ صحه گذارده‌اند و موارد بسیاری نیز برای آن در تاریخ نقل شده است.[۲]
حال با این مقدمات به اصل بحث می‌پردازیم؛
« … سعد بن معاذ نیز ده گوسفند آورد، سعد بن ربیع آمد و او نیز پنج گوسفند آورد، سعد بن خیثمه، دو شتر آورد، و ابو ایّوب انصارى گوسفندى را به همراه خروارى از خرما آورد، خارجه بن زید شترى آورد و گاوى و چهار گوسفند. عبد الرّحمن بن عوف آمد و پنج خروار خرما آورد. عثمان بن عفّان آمد و پنج خروار خرما آورد و بیست گوسفند و هریک از صحابه آمدند و هدیّه‏اى آوردند تا هدایاى بسیاری در آنجا جمع شد. رسول خدا(ص) هدیه را می‌پذیرفت و آن‌را عوض نیز می‌داد، اما صدقه را نمی‌پذیرفت. رسول خدا(ص) فرمودند تا هر چقدر گندم دارند بیاورند و به هر کدام از صحابه مقداری داد و آنها نیز گندم‌ها را برده، آرد کردند و پختند. سپس به على(ع) گفت: یا على امشب من و تو باید مشغول شویم و این گاوها و گوسفندان را ذبح کنیم. على(ع) آنها را مى‏کشت و پوست مى‏کند و رسول خدا(ص) آنها را به قطعات کوچک‌تر تقسیم می‌کرد. این کار تا طلوع آفتاب ادامه داشت و با طلوع خورشید، کارها تمام شد. علی(ع) (بعدها) گفت: بر دست پیامبر(ص) اثر خون ندیدم. رسول خدا(ص) شخصی را فرستاد تا صحابه را فرا بخواند و گفت: امروز روز زفاف و خرّمى است، خود و موالیان خود، مرا یارى دهید تا ولیمه على(ع) را درست کنیم. صحابه آماده شدند و دیگ‌ها بر آتش نهادند. گروهى گوشت را تکه تکه مى‏کردند و گروهى مى‏شستند و گروهى آتش مى‏کردند. رسول الله(ص) چون تلاش اینان را دید، دعا کرد و گفت:
“اللّهمّ اعنهم على طاعتک و لا تؤیسهم من رحمتک و لا تخلهم من فضلک”؛ خدایا! اینان را در اطاعت کردن از خودت یاری کن، و از رحمت خود مأیوس‌شان مفرما، و از فضل خود آنها را وا مگذار.
وقتی دو ساعت از ظهر گذشت همه غذاها آماده شده بود، پیامبر(ص) على(ع) را گفت: برخیز و مهاجر و انصار و اهل مدینه را از مردان و موالیان و بندگان و کودکان، همه را دعوت و حاضر کن، و هیچ کس را در مدینه رها مکن …».[۳]

البته روایات و نقل‌های دیگری نیز وجود دارد که داستان شب عروسی امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) را با تفاوت‌هایی نقل می‌کند، اما آنچه مسلم است آن است که اصل هدیه دادن و هدیه گرفتن در زمان پیامبر(ص) موضوعی ارزشمند بوده است.

منبع: اسلام کوئست

[۱]. برای اطلاعات بیشتر ر.ک:  ۳۸۰۸؛ مراسم عروسی زمان پیامبر

[۲]. برای اطلاعات بیشتر ر. ک: ۱۴۸۵۷؛ هدیه از نگاه پیامبر(ص)

[۳]. ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیرالقرآن، تحقیق، دکتر یاحقی، محمد جعفر، دکتر ناصح، محمد مهدی، ج ۱۴، ص ۲۶۱، ۲۶۲، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، ۱۴۰۸ق؛ محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ۱۶، ص ۱۴۳، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۸ق.