یکی ازاولیاءخدا قضیه ای نقل میکرد: شبی مشغول خواندن قرآن بودم تارسیدم به آیه ی “إنّه یراکم هو وقبیله من حیث لا ترونهم” “هماناشیطان وبستگانش شما رامیبینند ازجایی که شماآنهارانمیبینید“ باخودگفتم معنای ظاهری آیه معلوم است که بالاخره شیطان از جنّ است وجن درلغت به معنای پوشیده است؛ اما گویا معنای باطنی آیه رامتوجه نمیشوم !درهمین افکار بودم که عالَمی برایم پیش آمد وشیطان ظاهرشد وگفت: آمده ام باتوبحث کنم،پاشو بیا! دیدم همین قدم اول بایدبااومخالفت کنم،گفتم نمی آیم، توبیا! شیطان باهمه تکبرش آمد! یک ساعت بحث عالی فلسفه وکلام کردیم ودر آخر مغلوبش کردم وپیروز بحث شدم!  به شیطان گفتم: با این همه اسم ورسمت، مغلوب شدی! شیطان خنده ای کردوگفت: آقا سید! فقط خواستم یک ساعت ازعمرت را تلف کنم! آن صحنه تمام شد! معنای آیه را فهمیدم؛ یعنی شیطان به هرکس از یک جا ضربه میزند !