ابو الفرج اصفهانی ابیاتی در سوگ علی اکبر (ع) آورده است که بیانگر فضایل والای اوست و بیت آخر آن چنین است:

دنیا را بر دینش ترجیح نمی‌دهد و حق را به باطل نمی‌فروشد.

قال أبو الفرج الإصفهانی:

و حدّثنی احمد بن سعید، عن یحیی، عن عبیدالله بن حمزه، عن الحجّاج بن المعتمر الهلالیّ، عن أبی عبیده، و خلف الأحمر: إنّ هذه الأبیات قیلت فی علیّ الحسین الأکبر:

لم تر عین نظرت مثله                             من محتف یمشی و من ناعل‏

یغلی نئیّ اللحم حتّى إذا                         انضجّ لم یُغل على الآکل‏

کان إذا شبّت له ناره                               أوقدها بالشرّف القابل‏

کیما یراها بائس مرمّل                             أو فرد حیّ لیس بالآهل‏

أعنی ابن لیلى ذا الثّدی و الندّی             أعنی ابن بنت الحسب الفاضل‏

لا یؤثرّ الدّنیا على دینه                            و لا یبیع الحقّ بالباطل[۱]‏

[۱]– مقاتل الطالبیین: ۸۱٫