ابن اعثم گفته است:

پس از وی برادرش عبدالله بن علی به میدان رفت، در حالی که رجز می‌خواند و می‌گفت:

منم فرزند صاحب بزرگواری و بخشندگی، آن علی نیکوکار و صاحب کارهای شایسته است، شمشیر برنده و عقوبت‌کننده‌ی پیامبر، در هر روزی که هراس‌ها پشت در پشت هم درآیند.

سپس حمله کرد و جنگید تا شهید شد. رحمت خدا بر او باد!

قال ابن أعثم:

ثمّ خرج من عبده أخوه عبدالله بن علیّ و هو یرتجز و یقول:

أَنَا ابْنُ ذِی النَّجْدَهِ وَ الْإِفْضَالِ                  ذَاکَ عَلِیُّ الْخَیْرِ ذُو الْفَعَالِ‏

سَیْفُ رَسُولِ اللَّهِ ذُی النَّکَالِ                    فِی کُلِّ یَوْمٍ ظَاهِرِ الْأَهْوَال

ثمّ حمل فقاتل حتّی قتل –رحمه الله-.[۱]‏

[۱]– الفتوح ۵: ۱۲۹، مقتل الخوارزمی ۲: ۲۹، المناقب لابن شهر آشوب ۴: ۱۰۷، البحار ۴۵: ۳۸، العوالم ۱۷: ۲۸۱، الدّمعه السّابکه ۴: ۳۲۰