امامت امام سجاد از عصر روز عاشورای سال ۶۱ هجری آغاز شده و تا زمان شهادت ایشان در سال ۹۵ هجری به مدت ۳۴ سال ادامه داشت.


اما در مورد کیفیت شهادت آن بزرگوار باید گفت: از آنجایی که امام‌ سجاد علیه‌السلام‌ از پشتوانه‌ مردمی‌ بزرگی‌ برخوردار بود تا جایی‌ که‌ مردم‌ با اعجاب‌ و بزرگداشت‌ از علم‌ و فقه‌ و عبادت‌ آن‌ حضرت‌ سخن‌ می‌گفتند واجتماعات‌ مردم‌ مملو از بحث‌ پیرامون‌ صبر و دیگر ملکات‌ او بوده‌ و آنچنان‌در دل‌های‌ مردم‌ جای‌ گرفته‌ بود که‌ فقط‌ کسی‌ را سعادتمند می‌دانستند که‌توفیق‌ دیدارش‌ را می‌یافت‌ و شرافت‌ روبرو شدن‌ با او و شنیدن‌ کلامش‌ نصیب‌او می‌شد، همه‌ این‌ مسائل‌ که‌ موجب‌ مطرح‌ شدن‌ امام‌ سجاد در جامعه‌ می‌شد،بر امویان‌ گران‌ آمده‌ و خواب‌ راحت‌ را از چشمانشان‌ می‌گرفت‌. به‌ ویژه‌ ولید بن‌ عبدالملک‌ اُموی که‌ رؤیای‌ شیرین‌ حکومت‌ بر مسلمین‌ و جانشینی‌ رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌ را در سر می‌پروراند و از کینه‌ توزترین‌ دشمنان‌ امام‌ زین‌ العابدین‌علیه‌السلام‌ به‌حساب‌ می‌آمد.
زهری‌ از ولید روایت‌ کرده‌ که‌ گفت‌: تا علی‌ بن‌ الحسین‌ زنده‌ است‌ راحتی ‌برای‌ من‌ وجود ندارد.

 


به‌ همین‌ سبب‌ چون‌ حکومت‌ به‌ وی‌ رسید تصمیم‌ به‌ ترور امام‌سجادعلیه‌السلام‌گرفت‌، او سمی‌ کُشنده‌ برای‌ حاکم‌ مدینه‌ فرستاد تا آن‌ را به‌ امام‌ سجادعلیه‌السلام ‌بخوراند حاکم‌ مدینه‌ نیز این‌ جنایت‌ هولناک‌ را به‌ انجام‌ رسانید و روح‌بزرگ‌ امام‌ زین‌ العابدین‌علیه‌السلام‌ پس‌ از اینکه‌ آفاق‌ را با نور علم‌ و عبادت‌ و جهاد وخالی‌ بودن‌ از هوای‌ نفس‌ روشن‌ کرده‌ بود به‌ سوی‌ خالق‌ خویش‌ پروازکرد.

 


امام‌ ابوجعفر محمد باقرعلیه‌السلام‌ تجهیز جنازه‌ پدر بزرگوارش‌ را به‌ عهده‌ گرفت‌ وپس‌ از تشییع‌ پر جمعیت‌ و بی‌ نظیری‌ که‌ مدینه‌ مانند آن‌ را به‌ خود ندیده‌ بود آن‌پیکر پاک‌ را به‌ بقیع‌ آورده‌ و قبری‌ در کنار قبر عموی‌ پاکش‌ سرور جوانان‌ اهل‌بهشت‌ امام‌ حسن‌ مجتبی‌علیه‌السلام‌ برای‌ او حفر نمودند، امام‌ باقرعلیه‌السلام‌ جنازه‌ پدرش‌ زین‌العابدین‌ و سید الساجدین‌علیه‌السلام‌ را در خانه‌ آخرت‌ قرار داد.(رک: ارشاد شیخ مفید، ص ۲۵۳ و ۲۵۴)

 

 

منبع:پرسمان