ابن نما با سند خود ذکر می‌کند که حرّ به امام حسین (ع) گفت:

چون ابن زیاد مرا به سوی تو فرستاد، از قصر او بیرون آمدم، از پشت سرم ندایی شنیدم که می‌گفت: ای حر! تو را مژده باد به نیکی! چون برگشتم، کسی را ندیدم. پیش خود گفتم: به خدا که این مژده نیست، من برای مبارزه با حسین (ع) می‌روم! فکر نمی‌کردم که از تو پیروی کنم. امام فرمود: به خیر و پاداش رسیدی.

قال ابن نما:

وَ رُوِّیتُ بِإِسْنَادِی أَنَّهُ [الحرّ] قَالَ لِلْحُسَیْنِ (ع) لَمَّا وَجَّهَنِی عُبَیْدُ اللَّهِ إِلَیْکَ، خَرَجْت‏ مِنَ الْقَصْرِ فَنُودِیتُ مِنْ خَلْفِی: أَبْشِرْ یَا حُرُّ بِخَیْرٍ، فَالْتَفَتُّ فَلَمْ أَرَ أَحَداً فَقُلْتُ: وَ اللَّهِ مَا هَذِهِ بِشَارَهٌ وَ أَنَا أَسِیرُ إِلَى الْحُسَیْنِ (ع)! وَ مَا أُحَدِّثُ نَفْسِی بِاتِّبَاعِکَ، فَقَالَ (ع) لَقَدْ أَصَبْتَ أَجْراً وَ خَیْراَ. [۱]

[۱]– مثیر الاحزان: ۵۹، تسلیه المجالس و زینه المجالس ۲: ۲۸۱، البحار ۴۵: ۱۵، العوالم ۱۷: ۲۵۸، موسوعه کلمات الامام الحسین (ع): ۴۳۹ ح ۴۱۴٫