این آیات و برجستگی‌ که مودّتِ آل بیت علیهم السلام در قرآن آمده است، آیه‌ی تطهیر در قرآن کریم آمده است، سوره‌ی «هَل أتی» شیداییِ این خانواده را بعنوانِ راهِ بندگی، بعنوانِ ریلِ عبودیّت برای مردم بازگو کرده است، «إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا»[۱]، همه‌ی این‌ها چراغِ هدایت هستند، همه‌ی این‌ها کشتی‌های آماده هستند که طوفان‌زده‌ها به این کشتی پناه ببرند، خدای متعال خواسته است که امنیّتِ این کشتی‌ها را برای شما مشخّص کند که این‌ها بیمه‌شده هستند، هم خودشان بیمه هستند و هم هر کسی بهمراهِ این‌ها برود این کشتی‌ها در برابرِ طوفان‌هایی که ابدیّتِ انسان را و سعادتِ انسان را بر باد می‌دهد امان می‌دهند و بشریّت را سالم به مقصد می‌رسانند.

یکی از این آیاتِ هدایت جریان مباهله است، جریانِ مباهله از عظیم‌ترین آیاتِ ولایتِ الهی است، بعد از غدیر شبیه‌ترین حادثه به مسئله‌ی غدیرِ خُم همین جریان مباهله است، در حریان غدیر خم خداوند متعال پیغمبرِ خود را مأمور کردند که در بیابان این کار را این کار را بکنند، زیرِ آفتابِ سوزان این کار را بکنند، در جایی که هیچ حائلی وجود ندارد که مردم بگویند مثلاً ما پشتِ دیوار بودیم و ندیده‌ایم، یک خیمه‌ای نبود مانندِ عرفات باشد… صحرای عرفات هم بیابان است، همه‌ی حاجی‌ها در آنجا جمع می‌شوند ولی هر گروهی برای خود خیمه‌ای می‌زند و زیرِ سایه قرار می‌گیرد، اگر شخصی در جایی بروز و ظهوری داشته باشد اشخاص در خیمه هستند و نمی‌بینند… خدای متعال غدیر را بر اساسِ حکمت در یک بیابانِ باز در برابرِ مردمی که مکّه رفتند و حاجی شده‌اند و توبه کرده‌اند و پاک شده‌اند قرار دادند، آن‌ها اگر چیزی ببینند شهادتِ قابلِ قبولی می‌دهند، حاجی است که تازه حج رفته است و مُحرِم شده است، «لبّیک اللهم لبّیک» گفته است… خدای متعال جریان غدیر را در یک همچنین بیابانی با یک همچنین ویژگی‌های خاصّ هیجان‌انگیزی صورت داد و امیرالمؤمنین علیه السلام را در دیدگان و منظر و مَسمَعِ مردم قرار داد، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم به مأموریّتِ الهی جریانِ ولایتِ امیرالمؤمنین علیه السلام و امامتِ حضرت را سَمعی بَصری کردند و هیچ ابهامی در قضیّه باقی نگذاشتند تا همه باخبر بشوند؛ ولی دنیا چقدر خطرناک است! پولِ حرام چقدر خطرناک است! ترس از غیرخدا چقدر خطرناک است! حاجی‌ها، احرام بسته‌ها، عرفات رفته‌ها، مشعر رفته‌ها، در منا بیتوته کرده‌ها، بعد از هفتاد روز از رحلتِ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم آنچه را که با چشمانِ خود دیده بودند انکار کردند! امیرالمؤمنین علیه السلام از «انس بن مالک» خواستند بیاید تا شهادت بدهد، گفت: در خاطر ندارم! حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام هم نفرین کردند و فرمودند: اگر دروغ می‌گویی که در خاطر نداری خدای متعال تو را به دردی مبتلا کند که نتوانی آن را مخفی کنی، او هم گرفتارِ پیسی شد و هرچه عمامه را جلو می‌آورد سفیدی بیشتر می‌شد و نمی‌توانست آن را مخفی کند! یعنی مشمولِ نفرین امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه الصلاه و السلام قرار گرفت.

جریان مباهله؛ اینکه در بیابان واقع شده است نشان می‌دهد که نظیرِ جریانِ غدیر است، مؤکّد و مؤیّدِ جریان غدیر است، این جریان در بیابان واقع شده است، خدای متعال در این جریان حجّت‌ها را بر عالمیان نشان داده است تا مردم این‌ها را بشناسند و از خطّ این‌ها خارج نشوند، «قُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ»[۲]، خدای متعال با این جریان هم شناسنامه برای امام حسن و امام حسین علیهما السلام در این آیه معرّفی کرده است که این‌ها پسرانِ پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم هستند، هم حضرت زهرا سلام الله علیها در میانِ همه‌ی زن‌های عالَم تنها زنی است که اینقدر تقرّب به پروردگار متعال دارد که اگر کسی را جعلِ لعن کند خدای متعال به ایشان این قدرت را داده است، «نَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ»! قرآن کریم هم امیرالمؤمنین مولی الموحّدین یعسوب الدّین ابوالأئمّه المعصومین را در این آیه‌ی کریمه «أَنفُسَنَا» جانِ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم معرّفی کرده است، به حکمِ این آیه و صراحتِ این آیه حقیقتِ وجودِ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم امیرالمؤمنین علی علیه الصلاه و السلام است، تمامِ کمالاتی که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم داشتند بجز نبوّت که آیه ایشان را خاتم معرّفی کرده است و بعد از او پیامبری نیست، جز مسئله‌ی پیامبری تمامِ کمالاتی را که پیامبر خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلّم دارند به حکمِ این آیه امیرالمؤمنین علیه السلام هم دارند.

[۱] سوره مبارکه انسان، آیه ۹

[۲] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۶۱ (فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ)