شیخ رجبعلی خیاط خدا او را رحمت بکند آدم ملّایی که نبود ولی وقتی که حرف می‌زد، نور می‌ریخت، دُر می‌ریخت. این زبان او برای خدا است، زبان او لسان الله است. بعضی‌ها وقتی می‌بینند همیشه نور می‌بینند. دریچه‌های رحمت می‌بینند، مرتّب راه‌های خیر به نظر آن‌ها می‌آید و در مسیرهای خیر توفیقات بیشتری پیدا می‌کنند؛ این‌ها عین الله می‌شوند، چشم این‌ها برای خود آن‌ها نیست، خدا دارد با این چشم می‌بیند، خدا با این زبان حرف می‌زند، خدا با این گوش می‌شنود. انسان حق می‌بیند، حق می‌شنود، حق می‌گوید، از باطل و از ظلمات فاصله می‌گیرد و سیر او به سوی خدای متعال سیر جهشی می‌شود. «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَهِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها»[۱] یک قدم که ما برویم خدا ده قدم می‌برد.

[۱]– سوره‌ی انعام، آیه ۱۶۰٫