- ثقلین - http://thaqalain.ir -
زمخشری گوید:
روایت شده که به علی (ع) گفتند: ای کاش موی سپیدت را تغییر میدادی (خضاب میکردی) آن حضرت فرمود: خضاب نوعی آراستگی است و ما مصیبت زدهایم. (مقصودش مصیبت رسول الله (ص) بود).
و نیز گوید:
علی (ع) نزد منبر رسول خدا (ص) ایستاد و گفت: پدر و مادرم فدایت باد ای پیامبر خدا! به خدا سوگند بیتابی ناپسند است، مگر بر تو، و شکیبایی پسندیده است مگر در مصیبت تو؛ همانا مصیبت تو بسی بزرگ و آن چه پیش از تو و پس از توست، اندک است.
سپس گفت:
هرگز اشکم در مشکل و مصیبتی کم نشد مگر آنکه تو را سبب گریه قرار دادم.
چون از تو یاد میکنم، باگشاده دستی چشمانم میبارند و گریه میکنند.
من آن سرزمین را که در آن آرام گرفتهای برتر میشمارم از آن که در غیر آن سرزمین اندوهساری نمایم.
قال الزمخشریّ:
روی أنّه قیل لعلیّ [ع]:
لَوْ غَیَّرْتَ شَیْبَکَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ فَقَالَ:
الْخِضَابُ زِینَهٌ، وَ نَحْنُ قَوْمٌ فِی مُصِیبَهٍ، یُرِیدُ بَر رَسُولِ اللَّهِ (ص).[۱]
و قال أیضاً:
وقف علی (ع) علی منبر رسول الله (ص) فقال: بأبی و أنت و أُمّی یا رسول الله و الله إنّ الجزع لقبیح إلّا و إنّ الصبّر لجمیل إلّا عنک، و إنّ المصیبه بک لأجلّ، و إنّ ما بعدک و ما قبلک جلل، ثمّ قال:
ما غاض دمعی عند نازله إلّا جعلتک للبکا سببا
فاذا ذکرتک سامحتک به منّی الدموع ففاض فانسکبا
إنّی أحلّ ثرى حللت به من أن ارى بسواک مکتئبا[۲]
[۱] ـ ربیع الابرار ۳: ۷۴۱٫
[۲] ـ ربیع الابرار ۴: ۱۹۲، دیوان أمیر المؤمنین علیّ بن أبیطالب (ع): ۸۹، المناقب لابن شهر آشوب ۱: ۲۴۱ فیها الاشعار فقط، البحار ۲۲: ۵۴۷ ح ۶۶٫
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%d8%b3%d9%88%da%af%d9%88%d8%a7%d8%b1%d9%87-%d8%b9%d9%84%db%8c-%d8%b9%d9%84%db%8c%d9%87-%d8%a7%d9%84%d8%b3%d9%84%d8%a7%d9%85-%d8%af%d8%b1-%d9%85%d8%b5%db%8c%d8%a8%d8%aa-%d8%b4%d9%87%d8%a7%d8%af%d8%aa-2/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.