برقی سروده است:

آن دو هیزم در خانه‌ی فاطمه (ع) ریختند و آتش افروختند در حالی که به آنان، ناسزا می‌گفتند.

و در خانه جز صدیقه طاهره از بانوان و علی (ع) و دو سبط رسول خدا (ص)، ‌کس دیگری نبود.

نمی‌گویم آن دو مکر کردند و کینه ورزیدند،‌بکله می‌گویم کافر شدند و کفر به مراتب آسان‌تر از سوزاندن کودکان  است.

هر چه از جور و ستم و فتنه و بلا، پیش آمد، مه بر گردن آن دو نفر است و درروز رستاخیر چون حلقه آتشین به گردنشان خواهد افتاد.

و قال البرقیّ:

و کلّلا النار من بیت و من حطب             و المضرمان لمن فیه یسبّان‏

و لیس فی البیت إلّا کلّ طاهره               من النّساء و صدیق و سبطان‏

فلم أقل غدرا بل قلت قد کفرا               و الکفر أیسر من تحریق ولدان‏

و کلّ ما کان من جور و من فتن                       ففی رقابهما فی النّار طوقان^[۱]

[۱]. الصراط المستقیم ۳: ۱۳٫