شیخ انصاری گفته است:

روایت شده که علی بن ابی‌طالب (ع) زمانی که فاطمه (ع) را در کفنش پوشیده دید، گریست و برای او، مرثیه‌ای سرود.. و آن‌گاه دو بیت شعر در مرثیه فاطمه (ع)، بیان کرد.

فی مراثیها (ع)

قال الأنصاریّ:

یروی أنّ علیّ بن أبی طالب (ع) لمّا رأی فاطمه (ع) مسجّاه بثوبها بکی حتّی رثی له ثمّ قال:… و ذکر بیتین من رثائه.[۱]

 

[۱]. الجوهره: ۱۹٫