- ثقلین - http://thaqalain.ir -
سلام ما به حسین و به پاره ی جگرش!
که پاره شد جگرش، از شهادت پسرش
به ُخلق و خو علی آیینه ی پیمبر بود
صدف علّی و به فضل و ادب، علی گهرش
خمید قامتش از داغ اکبرش زآن پیش
که بشکند ز فراق برادرش، کمرش
ز پاره پاره تِن اوفتاده بر خاکش
نشست گرد غریبی، به صورت پدرش
غم فراق پدر تازه شد، برای حسین
چو دید چهره ی خونین او و زخم سرش
گریست بر سر جسم علی، به صوت بلند
که رفته بود دل از دست و نور از بصرش
حسین را نفس از غصّه بر نمی آمد
برای تسلیتش، زینب اَر نمی آمد
شاعر: سید رضا مؤید
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%d8%b3%d9%84%d8%a7%d9%85-%d9%85%d8%a7-%d8%a8%d9%87-%d8%ad%d8%b3%d9%8a%d9%86-%d9%88-%d8%a8%d9%87-%d9%be%d8%a7%d8%b1%d9%87-%db%8c-%d8%ac%da%af%d8%b1%d8%b4/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.