حکیم صدر المتألّهین عشق را عین وجود و وجود را عین عشق و هر دو را عین حُسن و جمال دانسته و گوید: حُسن و عشق در جمیع مراتب شدید و ضعیف وجود، به شدّت و ضعف موجود است؛ بلکه مراتب عشق، عین مراتب وجود است. هرجا وجود قوی است، آن‌جا عشق قوی و کامل است و هرجا وجود ضعیف است، ظهور عشق، ضعیف خواهد بود و عشق با هستی مساوق بلکه متّحد است و حق، که کلُّ الوجود است، کلُّ العشق و کلُّ الحُسن است.

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۸۰