در اینکه چرا حضرت عبدالمطلب هنگام مرگش، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را به حضرت ابوطالب سپرد، چند علت می تواند داشته باشد:
۱ – حضرت ابوطالب و حضرت عبدالله هر دو از یک مادر بودند. و طبیعی است که از این جهت بیشتر از دیگران نسبت به پیامبر مهر و عطوفت داشته است. ابن هشام در اینباره چنین نگاشته است: سرپرستى پیامبر (ص ) را پس از مـرگ عـبـدالـمـطـلب , ابوطالب به عهده گرفت , زیرا عبداللّه پدر پیامبر (ص ) و ابوطالب هردو برادرى از یک پدر و مادر بودند , پس امر سرپرستى پیامبر(ص ) را پس از جدش ابوطالب عهده دار شد.(سیره ابن هشام ، ج ۱، ص ۱۷۹)

۲ – حضرت ابوطالب نسبت به بقیه عموهای پیامبر به آن حضرت علاقه وافری داشت و تمام همت خود را صرف محافظت و مراقبت از آنحضرت نموده بود. یعقوبى درکتاب تاریخ خود مى نویسد : رسـول خـدا (ص ) را پس از وفات عبدالمطلب , عمویش ابوطالب سرپرستى کرد و بهتر سرپرستى بـود . ابـوطـالـب بـا آنکه نادار بود , سرورى بزرگوار ومطاع و با عظمت بود . ابوطالب او را در نه سالگى به بصرى در سرزمین شام برد وگفت : به خدا قسم تو را به دیگرى وا نمى گذارم(تاریخ یعقوبی،ج ۲،‌ص ۱۴)

ابـن سـعـد نـیـز در طـبـقـات آورده اسـت : هـنـگـامـى کـه عـبـدالـمـطلب از دنیا رفت , ابـوطـالـب پـیـامبر(ص ) را (به سرپرستى ) گرفت , در حالى که مالى نداشت ولى پیامبر (ص ) را بـه شـدت دوست داشت که فرزندانش را چنان دوست نمى داشت.
برای این مطلب نمونه های بسیاری در تاریخ وجود دارد مانند حمایتهای بی دریغ در محاصره شعب ابی طالب و خواباندن فرزندانش به جای پیامبر برای حفاظت از جان آن حضرت و مقابله همه جانه با قریش و .. برخلاف برخی دیگر از عموهای آن حضرت مانند ابی لهب که تمام همت خود را برای نابودی آنحضرت قرارداده بودند.
لذا حضرت عبدالمطلب با آگاهی از اینگونه اخلاقیات ابوطالب ، پیامبر را به وی سپرد.

منبع:پرسمان