- ثقلین - http://thaqalain.ir -
باید برخاستن بنده برای تهجّد و شب زندهداری، از روی شوق باشد!
در این صورت، به اندک راضی نمیشود. و بهتر این است که آن را همان اندازهای که کتاب خداوند به پیامبر گرامیاش و آن گروه از مؤمنانی که با ایشان بودهاند بیان کرده، قرار دهد.
و اگر به جهت عذری عمومی یا خصوصی به این اندازه موفّق نشد، پس ناجار باید در زمستان چهار یا پنج ساعت، و در تابستان سه یا دو ساعت باشد.
و اگر توانست، به هنگام نیمه شب –که مخصوص اهل خلوت است[۱]– برخیزد، تا چهار رکعت نماز شب را گزارده و در ساعت اوّل از نیمهی دوم، مهمّاتش را از خداوند بخواهد! آنگاه اگر غلبه نمود، ساعتی بخوابد، سپس برای اتمام وظیفهاش و عبادتش، دوباره برخیزد.
منبع: کتاب به سوی دوست، ص ۱۶۵
[۱]– منظور، ابتدای نیمه شب شرعی است که دارای فضیلت خاصّی است.
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%d8%b3%d8%ad%d8%b1%d8%ae%db%8c%d8%b2%db%8c-%d9%85%d8%b4%d8%aa%d8%a7%d9%82%d8%a7%d9%86/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.