هر وقت رزمنده‌ها گیرش می‌آوردند، حلقه می‌زدند به دورش و عکس یادگاری می‌گرفتند. امّا حاج عباس آنقدر ساده و صمیمی بود که توی چشم غریبه‌ها گم می‌شد.

رسم خوبان ۲۰ – فروتنی و پرهیز از خودبینی، ص ۲۳٫/ دجله در انتظار عباس، ص ۹۲٫