هر چه شخص بیشتر سالک الی الله در سیر و سفر به سوی خدا، جهات خواهش‌ها و امیال و عشق و اشتیاقات خود را محو در شوق و عشق حقّ گرداند، به قرب حقّ و شهود جمال مطلق بیشتر نائل گردد، تا آن‌جا که به کلّی هر چه جز عشق او را از ذات خود، به دور سازد.

ز بس بستم خیال تو، تو گشتم پای تا سر من

تو آمد رفته رفته، رفت من آهسته آهسته

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۱۰۵