به یقین تنها علت زنده ماندن امام زین العابدین علیه السلام, خواست و مشیت الهی بوده است و بیماری تنها یکی از اسباب ظاهری برای عدم مبارزه و جهاد امام بود تا بدین وسیله وجود مقدس امام زمان آن دوران از هرگونه آسیب در امان بماند و آن بزرگوار ادامه دهنده امامت و ولایت باشد. و به همین لحاظ هیچ قدرتی را توان آسیب رساندن به آن حضرت نبود و آنجناب سی و پنچ سال زنده ماند و باعث زنده ماندن قیام عاشورا و امامت و ولایت ائمه اطهار علیهم السلام شد.

مرحوم شیخ مفید در کتاب ارزشمند ارشاد در این زمینه می نویسد: امام زین‏العابدین(ع) در آن هنگام به سبب بیمارى در جهاد شرکت نکرد و خداوند او را براى هدایت مسلمانان نگه داشت و نسل رسول الله‏صلى الله علیه وآله از فاطمه‏علیها السلام در ذریه امام حسین علیه السلام به امام سجاد علیه السلام و اولاد او منحصر گردید.(رک : ارشاد شیخ مفید، ج دوم)

از حمید بن مسلم نیز نقل شده که: ما به اتفاق شمر بن ذی الجوشن در خیمه‏ها عبور میکردیم تا به علی بن حسین(ع) رسیدیم، دیدیم در شدت مرض در بستر غم و بیماری و ناتوانی خوابیده است، و با شمر جماعتی از رجاله بودند، گفتند: آیا این بیمار را بکشیم؟ من گفتم: سبحان اللَّه چه بیرحم مردمید!. همین مرض او را خواهد کشت.بدین وسیله شر ایشان را از آن حضرت برگردانیدم.( ارشاد , ج ۲, ص ۱۱۲ و ۱۱۳؛شیخ عباس قمی، منتهی الامال، ج ۱، ص ۳۹۹؛ شبیه این مطلب در طبقات ابن سعد، ج ۵، ص ۱۶۳.) این مطلب نیز می رساند که خواست و مشیت الهی بر این مقدر شد که آنجناب روز عاشورا بیمار شود و دشمنان هم نتوانند آن بزرگوار را به شهادت برسانند.

منبع:پرسمان